برگرفته از تابناک
روز گذشته و در جریان مراسم افتتاحیه شانزدهمین دوره مسابقات آسیایی در گوانگجو چین رویدادی رخ داد که به یقین، ساده گذشتن از کنار آن توسط مسئولین امر و مجلس شورای اسلامی، خیانت آشکار به هویت و تاریخ ملت ایران است.
به گزارش «تابناک»، روز گذشته و در مراسم افتتاحیه بازی های آسیایی، یك كشتی كه به صورت نمادین در آب های رودخانه شهر گوانگجو ـ که بخشی از مراسم بود ـ حرکت می کرد، پس از قرار گرفتن در امواج سهمگین به جزایر گوناگونی رسید كه یكباره نمایشگرهای محل برگزاری، نام خلیج فارس را به شکل دیگری و در واقع جعلی نشان دادند؛ یعنی به عبارتی، چینی ها به راحتی و در برابر دیدگان ده ها هزار بیننده حاضر و صدها میلیون بیننده تلویزیونی در سراسر جهان، به تاریخ و هویت این سرزمین ـ که همانا ناموسش نیز به شمار می رود ـ دست درازی کردند.
هرچند این رویداد همانند بسیاری از رویدادهایی اینچنینی از سوی رسانه ملی، نه تنها سانسور بلکه نادیده گرفته شد، بار دیگر، رسانه های مجازی و ایرانیان غیرتمند در فضای سایبر به سرعت نسبت به این رویداد تلخ واکنش نشان داده و درباره آن ضمن اطلاع رسانی جامع، بسیار نوشتند و تحلیل کردند. شاید از همین رو باشد که ما دیگر به جزییات این رویداد نامیمون نپرداخته و تنها معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان ورزش را در برابر چند پرسش قرار می دهیم و دیگر قضاوت با مردم عزیز ایران زمین.
بر پایه این گزارش، در خبرها آمده است به دنبال این رخداد، آقای «سعیدلو»، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان ورزش و همچنین «علی آبادی» ،رئیس کمیته ملی المپیک، با دیدن چنین صحنه ای عصبانی شده و تصمیم به ترک مراسم می گیرند؛ البته در برخی خبرها آمده که آنها حتی برای دقایقی مراسم را ترک کرده اند، ولی ادامه ماجرا، تأسفبار است، زیرا گویا این دو مقام ارشد دولتی کشورمان، با پادرمیانی و عذرخواهی شفاهی نخست وزیر چین به مراسم برمی گردند و تا آخر مراسمی که در آن و در برابر دیدگاه میلیون ها بیننده حاضر و ناظر از سراسر قاره کهن و جهان به ناموس این آب و خاک دست اندازی شده است، به احترام جناب نخست وزیر می نشینند!
در ادامه نیز كاروان ورزشی ایران كه بدون تردید، باید به نشانه اعتراض در مراسم رژه كاروانهای ورزشی كشورها شركت نمی كرد تا دست کم این گونه پیام اعتراض آشکار خود را در برابر جعل این نام تاریخی به مردم جهان می رساند، با لبانی خندان در مراسم رژه شركت كرد و تنها به حضور نیافتن سرپرست کاروان در این رژه بسنده کرد.
و اما بعد؛ پرسش نخست این است که آقای روسای ورزش و به ویژه آقای معاون رئیس جمهور، شما به چه حقی آنگاه که به هویت و ناموس ایران دست اندازی شد، به حضور خود در این مراسم ادامه دادید؟ آقای سعیدلو، می دانید و یا باید به شما یادآور شویم که چه مشقت ها برای جلوگیری از دست اندازی به آب و خاک و هویت این مرز و بوم بر مردمش رفته و چه خون ها که تقدیم این خاک نشده، آن گاه شما در برابر چنین تجاوز آشکاری، تنها به اعتراضی چند دقیقه ای بسنده کردید؟ آقای معاون رئیس جمهور، آیا تنها عذرخواهی شفاهی نخست وزیر چین کمونیست برای چشم پوشی شما بر دست اندازی به ناموس ایران اسلامی کفایت می کرد؟
آقایان مسئول ورزش و کمیته ملی المپیک، چرا جلوی رژه کاروان ایران نگرفتید تا در ادامه به مثابه چینی ها با یک عذرخواهی موضوع را حل کنید و به میلیون ها بیننده این مراسم فضاحت و رذالت مقامات چینی برگزار کننده این مراسم را تفهیم کنید؟ ترس شما از چه بود که با این رفتارتان انگ بی غیرتی را برچسب نام ایرانیان در این مراسم کردید؟
بهتر است، آقایان «سعیدلو» و «علی آبادی» و دیگر دست اندرکاران این فضاحت بزرگ، بدانند که حتی اگر ایران به فرض محال، قهرمان این رقابت ها هم شود، دیگر برای ملتی که در برابر دیدگان شما به ناموس و هویتشان دست اندازی شد، ارزشی ندارد.
اما در پایان اشاره به چند نکته ضروری است؛ نخست این که آقایان مسئول حاضر در تور چین موظفند طرف چینی را موظف کنند تا رسما و در بیانیه ای به این اشتباه اذعان کرده و همچنین به نحو شایسته ای در مراسم اختتامیه جبران کنند.
دوم آنکه با تشریک مساعی مجلس، دولت و بخش خصوصی استراتژی و برنامه مشخصی برای ایجاد وحدت رویه در برابر تحریف نام خلیج فارس و یا هر نام و نشان دیگری که به هویت ایران و ایرانی برمی گردد، طراحی شود تا مطابق با نوع و شکل عمل طرف مقابل مشخص باشد که نماینده یا نمایندگان ایران چه واکنشی باید داشته باشند.
و سوم، مجلس شورای اسلامی باید با جدیت این موضوع را پیگیری کرده و دولت را به پاسخگویی در برابر این اقدام تأسفبار وادارد.
باید یادآور شویم که بازی های کشورهای اسلامی به دلیل بهره گیری از نام خلیج فارس از سوی همه کشورهای عربی تحریم و بازی ها لغو شد.
اکنون نباید فراموش کنیم که سستی مسئولین ما در برابر چنین جعل آشکاری از سوی چینی ها و بی تفاوت گذشتن از کنار آن، راه را برای دست اندازی های بزرگتر و جسارت های آشکارتر باز خواهد کرد؛ بنابراین، اگر دولت هم کوتاهی کند، به یقین افکار عمومی و رسانه ها نباید اجازه چنین کارهایی را بدهند.