جشنواره ملی عکس شاهنامه جشنواره ای مستقل و مردمی، از کوششهای نهادهای فرهنگی مستقل و از دل جامعه مدنی بیرون آمده است. این جشنواره، بدون بودجه های کلان و بدون پشتوانه ای خاص بوده و در حد و حدود یک جشنواره ملی به معنای واقعی کلمه توانسته است توجه جامعه فرهنگی و هنری را در دوره نخست برگزاری به خود جلب کند.
جشنواره ملی عکس شاهنامه جدا از برگزاری نمایشگاه و رویکردی نو به شاهنامه و پیوند هنر و ادبیات و بسیاری از مسایل از این دست که میتوان از آن سخن گفت نقطه کانونی به هم پیوستن نهادهای فرهنگی بسیاری شده است. باشگاه شاهنامه پژوهان، هفته نامه امرداد و باشگاه نقالان بعنوان بنیانگذاران این جشنواره و پایگاه میراث فرهنگی توس، انجمن بانوان شاهنامه خوان، انجمن دوستداران شاهنامه البرز و ... نامهایی است که در دور نخست جشنواره هر یک به نوعی به جشنواره کمک و یاری رسانده اند و در برگزاری آن نقش داشته اند. بنابراین این جشنوازه ظرفیتی بزرگ برای حرکتی جمعی و ملی برای برپایی جشنواره ای بزرگ و ماندگار را داشته و دارد.
پشتیبانی سه تن از شاهنامه پژوهان برجسته همچون جلال خالقی مطلق، میرجلال الدین کزازی و قدمعلی سرامی از این جشنواره و نوستن دیباچه و یادداشت بر کتاب جشنواره با نام نگارخانه شاهنامه نشان دهنده این نکته مهم است که شاهنامه پژوهان این جشنواره و این حرکت را به رسمیت شناخته و از آن پشتیبانی جدی کرده اند. عکسهای برگزیده را دیده و هر کدام در توصیف این آثار مطالب ارزشمندی را بیان کرده اند.
اگر همواره نگاه مردم و جامعه بسوی دولت برای برگزاری چنین رویدادهایی بود و یا حتی اگر نهادهای فرهنگی دست کمک به سوی دولت برای حمایت مالی داشتند این جشنواره برخلاف این مسئله عمل کرد. مستقل از دل جامعه بیرون آمد و در عین تعامل اما بدون هیچ گونه بودجه ای از جانب نهادهای دولتی توانست به کار خود ادامه دهد . جشنواره ملی عکس شاهنامه آغازی است برای توسعه نهادهای مردم نهاد فرهنگی، تعامل بیشتر آنها با هم برای هدفی مشترک و رشد و توسعه فرهنگی جامعه.