برگرفته از فر ایران
الف. جمهوری ازبکستان
در این سرزمین حدود هشت میلیون تن به زبان فارسی گفت‌وگو می‌کنند. بیش‌تر فارسی زبانان ازبکستان در استان‌ها، شهرستان‌ها و شهرهای زیر بودوباش دارند:
استان، شهرستان و شهر سمرقند و شهر اورگوت، حدود یک میلون تن.
استان و شهر بخارا و شهرستان‌های غژدوان، وابکند، پیشکو، رامتین و شافرکام، حدود 930 هزار تن.
استان سرخان دریا، شهر ترمذ، شهرستان‌های ده نو، سرآسیا، بایسون (بسوند)، اوزون، جرگرگان و ... حدود یک میلیون و یکصد هزار تن.
استان قشقه دریا (کیش رود): شهرستان دهقان آباد و شهر سبز، شهرستان و شهرکد آب، غزار، کاسان و ... حدود 740 هزار تن.
استان جزخ (دیزک) و شهرستان‌های فارش، نوراتا، خواس، بیگ‌آباد و ... حدود 350 هزار تن.
استان سیردریا: در مجموع، حدود 500 هزار تن.
استان و شهر تاشکنده (چاچ ـ چاچ کند) و شهرستان‌های برج ملا، بوستان لیک، چرچیک (پرک) بالا، چرچیک (پرک) پایین، فرکت و شهرهای آهنگران، انگران، شهرستان چمگان، پیش کند، بوکه، چناس و ... حدود یک میلیون و دویست هزار تن.
استان و شهرفرغانه، حدود 550 هزار تن.
استان و شهر نمنگان، حدود 600 هزار تن.
استان اندیجان، حدود 180 هزار تن.
ب. جمهوری قرقیزستان
جمعیت فارسی زبانان این جمهوری حدود 180 هزار تن است.
پ. جمهوری قزاقزستان
ت. جمهوری تاجیکستان
زبان رییس جمهوری تاجیکستان فارسی (دری) است و شمار جمعیت این جمهوری بیش از پنج میلیون تن می‌باشد.
در جمهوری ازبکستان که بیش‌ترین تعداد فارسی زبانان آسیای مرکزی را در خودجای داده است. محدودیت بسیار برای آموزش به زبان فارسی وجود دارد و آموزش در این زمان با شیوه‌های قدیمی و فاقد کارآیی و بیش‌تر به صورت مکتب‌خانه‌ای انجام می‌گیرد. تعداد بسیاری از فارسی زبانان این جمهوری، چه در دوران حکومت شوروی و چه امروز، تحت فشارهایی که وجود داشته و دارد، مجبور شده‌اند در شناسنامه‌ها، ملیت خود را « ازبک» اعلام کنند.