ایران‌بوم

اگر نتوان به آسانی به نشانه‌هایی دست یافت که حاکی از مداخله‌ی برنامه‌ریزی شده‌ی کشورهای عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) در رویدادهای 9 ماه گذشته در کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه عربی باشد، در مورد لیبی با این دشواری مواجه نیستیم و با اندکی کنکاش درمی‌یابیم آن‌چه در لیبی رخ داده، از سوی کشورهای قدرت‌مند عضو ناتو برنامه‌ریزی، سازمان‌دهی، اجرا و هدایت شده است.
نخستین نشانه به روزهای نخستین آغاز شورش علیه دیکتاتور بدنام این کشور بازمی‌گردد. در آن روزها که هنوز هیچ‌یک از یگان‌های نظامی و پلیس سرهنگ قذافی سقوط نکرده بود، سلاح‌هایی در دست شورشیان دیده می‌شد که تنها در اختیار ارتش‌ها قرار دارد و بسیار دور نخواهد بود که سندهایی به دست آید که نشان می‌دهد این حجم بزرگ از جنگ‌افزارهای نوین از خارج به دست نیروهایی که آموزش دیده و سازمان‌دهی شده بودند، رسیده بوده است.
از سویی، همین نیروهای شورشی چنان منظم و هدف‌مند عمل می‌کردند که جای تردیدی باقی نمی‌ماند که آنان از پیش آموزش دیده و سازمان‌دهی شده بودند و از سوی کسانی رهبری می‌شدند که با تاکتیک‌های جنگی در حد افسران رده‌های بالای ارتش‌ها آشنا هستند.
سرعت پیش‌روی و پیروزی شورشیان و شکست واحدهای آموزش‌دیده‌ی ارتش سرهنگ قذافی، خود دلیل دیگری بر این مدعا است.
تصمیم‌گیری‌های شتاب‌زده سازمان ملل متحد برای صدور مجوز مداخله نیروهای ناتو در جنگ لیبی دلیل دیگری است، معلوم می‌کند «همه چیز از پیش آماده شده بوده است».
این، همه‌ی ماجرا نیست...
به ظاهر به نظر می‌رسد آلمانی‌ها از نحوه تقسیم غنائم جنگی پس از سقوط معمر قذافی ناراضی هستند و از همین رو با شیوه‌هایی ویژه، برخی از «اسرار مگو» در مورد مداخله‌ی برنامه‌ریزی شده ناتو در لیبی را از طریق بنگاه سخن‌پراکنی خود (دویچه وله)، برملا می‌سازند.
یکی از افشاگری‌های دویچه‌وله ارایه فهرستی از سفرهای شخصیت‌های برجسته امریکایی، انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی و دیگر کشورهای نیرومند عضو ناتو به لیبی طی یک سال پیش از آغاز درگیری‌های این کشور بود. دویچه وله با زیرکی، هم از چاق‌سلامتی‌های گرم این شخصیت‌ها با معمر قذافی گزارشی ارایه کرده بود و هم از معاملات پرسود آن‌ها با دیکتاتور لیبی.
همین منبع در برنامه‌های تلویزیونی 28 سپتامبر (6 مهرماه) خود گزارشی منتشر کرد که سرآغاز آن چنین بود:
«نقش نفت در ناآرامی‌های لیبی. بسیاری از کارشناسان معتقدند نفت نقشی اساسی در حمایت از مخالفان معمر قذافی دارد...»
یــک گزارش دیگــر دویـــچه وله مربوط به هم‌کاری‌های سیا و ام‌ای‌ـ شش (6 -Mi) با رژیم سرهنگ قذافی است. در بخشی از این گزارش می‌خوانیم:
قذافی می‌گفت: «مظنونان به دست داشتن در ترور به شکنجه‌گاه‌ها منتقل می‌شوند». حالا مدارکی در طرابلس به دست مخالفان افتاده است که نشان می‌دهد سازمان سیای امریکا در این زمینه بیش از آن‌که تا به حال تصور می‌رفت با این رژیم همکاری کرده است. براساس گزارشی که نیویورک تایمز درباره این اسناد منتشر کرده است، سیا در کنار بسیاری هم‌کاری‌های تنگاتنگ، هشت بار افرادی را که مظنون به ترور بودند به لیبی فرستاده تا در زندان‌های آن‌جا مورد بازجویی قرار گیرند.
روزنامه نیویورک تایمز نوشته است سیا تنها سازمان اطلاعاتی نیست که با حکومت لیبی هم‌کاری کرده است. سازمان مخفی6 -MI دولت بریتانیا نیز خدماتی در این زمینه به رژیم قذافی کرده است، از جمله کمک به مهار مکالمات تلفنی.
این هم‌کاری‌ها پس از سال 2004 که لیبی اعلام کرد برنامه تولید سلاح‌های کشتار جمعی را متوقف می‌کند حتا بیش‌تر هم شد. گزارش اضافه کرده است که امریکایی‌ها در آن زمان متنی را به قذافی برای نطق او درباره توقف برنامه سلاح‌های کشتار جمعی دیکته کردند که از او چهره‌ای مثبت در اذهان جهانیان ارائه می‌داد.
وال استریت ژورنال نیز درباره هم‌کاری نزدیک سیا با حکومت لیبی در دوره ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش و فرستادن متهمان به ترور به زندان‌های لیبی نوشته است. نیویورک تایمز در این زمینه اضافه کرده است که سیا فهرستی از 89 سوال به لیبی داده که در این زندان‌ها از متهمان زیر بازجویی پرسیده شوند.
روزنامه ایندیپندنت چاپ بریتانیا نیز در گزارشی به موضوع هم‌کاری سازمان‌های اطلاعاتی امریکا و بریتانیا با حکومت قذافی پرداخته است. در گزارش این روزنامه آمده است که 6 -MI به لیبی اطلاعاتی درباره مخالفان حکومت لیبی که مقیم بریتانیا بودند می‌داده است.
اسناد مربوط به این هم‌کاری‌ها در دفتر خصوصی موسی کوسا، رئیس سابق سازمان اطلاعات لیبی یافت شده‌اند. او بعدها وزیر خارجه لیبی شد و از ماه مارس به لندن رفت. ایندیپندنت نوشته است که اسناد یاد شده سئوالات زیادی درباره مناسبات موسی کوسا با سازمان‌های اطلاعاتی بریتانیا ایجاد می‌کند. این مدارک نشان از ارتباط نزدیک میان مردی متهم به پایمال کردن حقوق بشر در لیبی است با هم‌کاران بریتانیایی‌اش. ایندیپندنت از هدایایی نوشته است که میان این دو برای خدمات متقابل رد و بدل شده‌اند!
پلشتی‌های پنهان
در گزارش‌هایی که خبرگزاری‌ها و رسانه‌های تحت‌کنترل دولت‌های عضو ناتو از رویدادهای لیبی منتشر کرده‌اند، فقط از پیروزی‌های شورشیان، شکست‌های نیروهای قذافی و جنایات او اطلاعاتی ارایه شده و می‌شود. این در حالی است که لیبیایی‌های پیروز مرتکب اعمالی می‌شوند که مغایر با اصول انسانی و حقوق بشر است. بدرفتاری‌های تکان‌دهنده با طرف‌داران و حتا مظنونان به طرف‌داری از قذافی و برخوردهای نژادپرستانه با سیاه‌پوستانی که برای کار به لیبی آمده بوده‌اند، برخی از همین رفتارها است.
بنگاه سخن‌پراکنی آلمان، در راستای همان انگیزه‌ای که در بالا به آن اشاره شد، گزارشی همراه با عکس از این رفتارها با سیاه‌پوستان ارایه کرده که ما چند عکس از میان آن‌ها را برگزیده‌ایم و در متن همین گزارش ملاحظه می‌فرمایید.
کسانی که مایل به آگاهی بیش‌تر از وقایع پشت‌پرده لیبی هستند می‌توانند به دیدارگاه اینترنتی دویچه‌وله (بخش فارسی) سری بزنند تا دریابند واقعیت آن‌چه در لیبی گذشته و می‌گذرد، چیست؟