ایران‌بوم

وی پس از تحصیلات ابتدایی و مکتب خانه ای برای تحصیل ادبیات به مسکو رفت؛ گرچه تحصیلات را به پایان نرساند ؛ اما تسلطی به روسی پیدا کرد که حاصلش ترجمه ی آثاری از روسی به پارسی بود؛ از جمله برخی

رمان های تالستوی.

وی در سال 1930 به جرم« تعلق به فرهنگ بورژاوزی ـ ارتجاعی » : یعنی فرهنگ ایرانی ! توسط [‌مقامات ] شوروی دستگیر و به سیبری تبعید شد . پس از آن، به درخواست خودش به اران (جمهوری آذربایجان) رفت تا برای

آذری ها ، پارسی تدریس کند ؛ این بار به عنوان « جاسوس ایران » دستگیر شده و تا 1973 در حبس خانگی به سر برد.

امروز میهن پرستان تاجیک با احترام از او یاد می‌کنند و دیوان اشعارش را از برجسته ترین شعرهای معاصر تاجیکستان می‌خوانند. دو سروده از وی می‌خوانیم :

سیر زرافشان

مرا که دلبر پر ناز در سمرقند است / چرا نه یاد کنم این که سر به سر قند است

همی بخارا و سمرقند بهر یک خالش / فدا شوند، بیارزد که حسن صد چند است

اگر بخارا و خجند آورند رشک، به جاست / که این دو هم از تابعات این کند است

در این زمانه، سمرقند شد پر قند / که فروغ حق امروز ، نورِ پیوند است

شکفته است به نوروز، باغ این خطه / به چند گلبن خوشبو که سخت ارزند است

مبارک است به عید گل این‌چنین گلشن / که جان و دل به هوایش ، همیشه دلبند است

کنون که دورم از آن بوستان، چه کار کنم ؟ / دلم به سیر زرافشان آرزومند است

پیش روی دشمنان

پیش روی دشمنان خواهم کنون جولان زدن / بر سر دشمن بخواهم تیغ چون گردان زدن