ایران‌بوم

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ رضا مختاری، سردبیر مجله سرزمین من ـ فعالیت مطبوعاتی در حوزه میراث (فرهنگی، معنوی، طبیعی و ...) شبیه کار در حوزه حوادث است. تخریب یک بنا یعنی یک بنا به قتل رسیده است. تهدید یک مهارت یعنی به‌خاطر بی‌مبالاتی پزشکان کسی مرده است. و وقتی تالابی خشک می‌شود یا جنگلی می‌سوزد، یعنی یک بی‌احتیاطی باعث سوختن جماعتی شده است.

چشمان تیزبین آن‌هایی که در هر جایگاهی درباره میراث می‌نویسند، باید هر آن متوجه باشد که حقوق و حیات این میراث رعایت شود. میراثی که دارایی‌های خدادادی و اجدادی آدمیان‌اند و همانقدر که انسان محترم است آن‌ها هم محترم‌اند و احترام به آنها یعنی احترام به انسان.

این‌جاست که خبرنگاران، سوءمدیریت‌ها را برنمی‌تابند، جهل و نادانستگی آدم‌ها را در مواجه با دارایی‌هایشان تحمل نمی‌کنند و بیشتر اوقات خبرهای خوشی به ما نمی‌دهند. و از این رو تصویری که از خبرنگاران این حوزه در اذهان شکل می‌گیرد، حاملان اخبار بد و ناخوش است. درست شبیه همان تصویری که از یک خبرنگار حوزه حوادث به ذهن متبادر می‌شود.

اما سئوالی که غالبا به دلایل مختلف پاسخ به آن ضروری دانسته نشده، این است که اساسا میراث چیست؟ چرا تهدید آن اهمیت دارد؟ چرا تخریب آن فاجعه است؟ و اساسا ارزش این دارایی‌ها در چیست؟ بسیاری اوقات باید غبار، چشم‌مان را کور کند و نفس‌مان را بگیرد تا به یاد اهمیت حیات یک تالاب در زندگی‌مان بیافتیم، حتما باید در رقابت با بیگانگان باشیم تا مهم بودن میراث ناملموس برایمان مسجل شود. این‌جاست که نقش رسانه در معارفه میراث و مردم اهمیت پیدا می‌کند. این‌جاست که علاوه بر نگاه انتقادی، نگاه آگاهی‌دهنده نیز ضروری می‌شود.

باید دست تمام کسانی را که در تمام این سال‌ها به سختی روزنامه‌نگار میراث بوده‌اند فشرد. باید به احترام آن‌ها برخاست، اما شایسته است که به بخش مغفول این حوزه نیز توجه‌ای بیش از پیش شود.‌ بخشی که بی‌شک اگر قوی‌تر باشد، زحمت آن یکی بخش را کمتر خواهد کرد. دانش و آگاهی ابزار قدرتمندی است که به‌راحتی سد سدیدی مقابل انهدام و تخریب ایجاد می‌کند، هرچه مردم بیشتر بدانند و بر اهمیت میراث‌شان وقوف بیشتری داشته باشند تعرض به دارایی‌هایشان کمتر خواهد شد. هرچه آگاه‌تر باشند، نه تنها خود خطا نمی‌کنند که مدیران را نیز برای حرکت درست مدیریت خواهند کرد.

پرسش این‌ است که رسانه‌های حوزه میراث برای عمومی‌سازی دانش موجود در حوزه میراث چه کرده‌اند؟ و آگا‌ه‌سازی مردم از اهمیت دارایی‌شان چقدر مهم بوده است؟