نقاشی قهوه‌خانه‌ای - برای مردی که به هنرش بی‌مهری شد
- ميراث معنوي
- نمایش از شنبه, 04 مهر 1394 09:36
نقاشی قهوه‌خانه‌ای به‌عنوان یکی از جریان‌های تأثیرگذار و اجتماعی نقاشی ایران، چند سالی است که با درگذشت آخرین بازماندگانش دچار یک خلأ بزرگ شده است. یکی از این هنرمندان عباس بلوکی‌فر بود و پنجم مهرماه سالروز درگذشت او است.
Women's shoes - adidas hermosa mesh backpack purple and blue color , GiftofvisionShops - Fitness - adidas nite jogger kids - Sports shoes | Sneakers Nike Shoesبه گزارش خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، عباس بلوکی‌فر یکی از هنرمندان آخرین نسل از بازماندگان جریان نقاشی قهوه‌خانه‌ای بود که در سال 1375 تصمیم گرفتند در فرهنگسرای نیاوران مدرسه‌ای برای این هنر راه‌اندازی کنند تا خون تازه‌ای در رگ‌های آن جریان یابد. حرکتی که به‌دلیل نبود حمایت، ناکام ماند و امروز با درگذشت این هنرمندان، نقاشی قهوه‌خانه‌ای سال‌هاست دچار خلأیی بزرگ شده است.
نقاشی قهوه‌خانه‌ای یکی از نقطه‌های اوج هنر مردمی در ایران است که با درون‌مایه‌های رزمی و مذهبی در اواخر دوره قاجار به اوج خود رسید و آثاری که در این سبک کار شدند، توانستند بخشی از خاطرات جمعی مردم ایران را شکل دهند. از مهم‌ترین ویژگی‌های این هنر که آن را شاخص کرده است، حضورش در میان مردم بود. مردم عادی در مکان‌های عمومی مثل خیابان‌ها و قهوه‌خانه‌ها جمع می‌شدند و داستان‌های پرده‌های نقاشی قهوه‌خانه‌ای را از زبان گرم و گیرای نقالان می‌شنیدند.
این آثار در دهه‌های گذشته و با کمتر شدن فعالیت هنرمندان در این عرصه، ارزش زیادی پیدا کردند و توسط کلکسیونرها جمع‌آوری و خریداری می‌شوند. با این حال هنوز موزه و مکانی برای نگهداری و نمایش آثار این جریان هنری در نظر گرفته نشده است و در سال‌های گذشته شاهد رکود آن بوده‌ایم.
عباس بلوکی‌فر یکی از هنرمندان شاخص نقاشی قهوه‌خانه‌ای بود. او سال 1303 در تهران متولد شد. در کودکی با دیدن تابلوهای نقاشی قوللر آغاسی - از هنرمندان بنام نقاشی قهوه‌خانه‌ای در آن دوره - به این جریان هنری علاقه‌مند شد. بلوکی‌فر در ابتدا کار خود را با ترمیم پرده‌های قدیمی آغاز کرد و با استعدادی که از خود نشان داد، موفق شد در مدت زمان کوتاهی خودش دست به قلم ببرد و نقاشی بکشد.
بیشترین فعالیت این هنرمند در زمینه‌ی نقاشی قهوه‌خانه‌ای در مشهد شکل گرفت. او در مدت پنج سال حضورش در این شهر حدود 40 پرده نقاشی کشید و پرده‌های قدیمی بسیاری را بازسازی کرد. این هنرمند پس از بازگشت به تهران به کار خود ادامه داد و نمایشگاه‌هایی نیز از آثارش برپا کرد.
از ویژگی‌های کار این هنرمند می‌توان به قدرتش در قلم‌گیری و رنگ‌گذاری اشاره کرد. آثار این هنرمند در موزه‌های معتبر نگهداری می‌شود.
