ایران‌بوم

به گزارش خبرنگار مهر، استان قزوین با داشتن مناطق کوهستانی و زیبای طبیعی، آثار تاریخی و باستانی و صدها بنای ارزشمند از جمله مسجد، آب انبار، موزه، امامزاده، می تواند در ایام نوروز پذیرای مسافران و علاقمندان باشد.

در این گزارش ضمن معرفی برخی از این آثار امیدواریم هموطنانمان با برنامه ریزی ضمن بازدید از برخی از این اماکن ساعات خوشی را برای خود خانواده رقم بزنند.

عمارت کلاه فرنگی

عمارت چهل ستون قزوین معروف به عمارت کلاه فرنگی بنایی است که در شهر قزوین قرار دارد.

شاه طهماسب صفوی درسال ‎951 هجری قمری به دلیل تهدیدات ترکان عثمانی تصمیم به‌ انتقال پایتخت از تبریز به قزوین گرفت و در همین سال بود که ‌اراضی موسوم به زنگی ‌آباد را از میرزا شرف جهان یکی از بزرگان و معتمدان شهر برای احداث بنای شاهی خریداری کرد.

شاه طهماسب به معماران برگزیده کشور دستور داد تا باغی به ‌شکل مربع در آن بسازند و در میان آن عمارتهای عالی، تالار، ایوانها و حوض های زیبا بنا کنند.

عمارت کلاه فرنگی به همراه سردر عالی قاپو تنها بناهای باقی مانده از باغهای دوره صفویه در قزوین است.

این بنا در دوره قاجاریه توسط "سعدالسلطنه" فرماندار وقت قزوین بازسازی شد و چهلستون نام گرفت.

عمارت چهلستون ساختمانی هشت گوش و در دوطبقه به مساحت تقریبی ‎ 500مترمربع بنا شده ‌است.

رواقی با ستونهای آجری و قوسهای نیم دایره ای بنا را در برگرفته و بر بالای آن ایوانی با ستونهای چوبی استوار شده است.

نقشه بنا دارای طرحی با محورهای صلیبی و برون گرا و سقف طبقه ‌همکف پوشیده از مقرنس با طرح‌های بدیع و سقف طبقه فوقانی خنچه پوش است.

نقاشی های دیواری طبقه اول نمونه ای از هنر نگارگری مکتب قزوین و دارای شهرت جهانی است.

این دیوارهای مزین به نقاشی و دیوارنگاره ها در نوع خود منحصر به فرد بوده و وجود سه لایه دیوارنگاره حاکی از گذشت ادوار مختلف تاریخی بر آن است.

برخی معتقدند بنای هشت بهشت اصفهان با گرته برداری از این اثر ساخته شده است.

عمارت چهلستون در بهمن ماه سال ‎ 1334به شماره ‎ 389در فهرست آثار تاریخی ایران ثبت شد.

این کاخ در سال 1337 به عنوان گنجینه اشیای تاریخی و باستانی مورد استفاده قرار گرفت و هم‌ اکنون به موزه خوشنویسی قزوین تبدیل شده‌ است.

قلعه الموت

قلعه الموت یکی از قلعه‌های منحصر به فرد تاریخی در ایران است.

قلعه الموت در شمال شرقی روستای گازرخان(قصر خان) و بر فراز صخره ای به ارتفاع ۲۱۶۳ متر از سطح دریا که بلندی صخره از زمین‌های پیرامون خود 200 متر و گسترده دژ 20 هزار مترمربع می‌باشد قرار دارد.

این کوه از نرمه گردن (میان نرمه‌لات و گرمارود) شروع شده و به طرف مغرب ادامه پیدا کرده است و صخره‌های پیرامون قلعه که رنگ سرخ و خاکستری دارند، در جهت شمال شرقی به جنوب غربی کشیده شده‌اند و پیرامون دژ از هر چهار سو پرتگاه است و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی است که کوه هودکان با فاصله‌ای نسبتاً زیاد بر آن مشرف است.

این قلعه یکی از جاذبه‌های گردشگری استان قزوین محسوب می‌شود.

قلعه الموت را مردم محل «قلعه حسن» می‌نامند که از دو بخش غربی و شرقی تشکیل شده و هر بخش، به دو بخش: قلعه پایین و قلعه بالا تقسیم شده است که در اصطلاح محلی، آنها را «جورقلا» و «پیازقلا» می‌نامند. طول قلعه حدود یک صد و بیست متر و عرض آن در نقاط مختلف بین 10 تا 35 متر متغیر است.

دیوار شرقی قلعه بالا یا قلعه بزرگ که از سنگ و ملاط گچ ساخته شده کمتر از سایر قسمت‌ها آسیب دیده است.

قلعه ‌الموت که دو قلعه بالا و پایین را در بر می‌گیرد، به صورت بنای سترگی بر فراز صخره‌ای سنگی بنا شده و دیوارهای چهارگانه آن به تبعیت از شکل و وضع صخره‌ها ساخته شده‌اند؛ از این رو عرض آن به‌خصوص در قسمت‌های مختلف فرق می‌کند.

از برج‌های قلعه، سه برج گوشه‌های شمالی و جنوبی و شرقی هم‌چنان برپا هستند و برج گوشه شرقی آن سالمتر است.

دروازه و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی قرار دارد و مدخل راه منتهی به دروازه، از پای برج شرقی است و چند متر پایین‌تر از آن واقع شده است.

در این محل، تونلی به موازات ضلع جنوب شرقی قلعه به طول شش متر و عرض دو متر و ارتفاع دو متر در دل‌سنگ‌های کوه کنده شده که با گذشتن از این تونل، برج جنوبی قلعه و دیوار جنوب غربی آن، که روی شیب تخته سنگ ساخته شده است، نمایان می شود.

این دیوار بر دشت وسیع گازرخان که در جنوب قلعه قرار دارد، مشرف است به نحوی که دره الموت رود از آن دیده می‌شود.

راه ورود به قلعه با گذشتن از کنار برج شرقی و پای ضلع جنوب شرقی، به طرف برج شمالی می‌رود و از آنجا که راه ورود آن در امتداد دیوار، میان دو برج شمالی و شرقی، واقع شده است استحکامات این قسمت، از سایر قسمت‌ها مفصل‌تر است و آثار برج‌های کوچک‌تری در فاصله دو برج مزبور دیده می‌شود.

دیوارهای اطراف قلعه و برج‌ها، در همه جا، دارای یک دیوار پشت‌بندی است که هشت متر ارتفاع دارد و به موازات دیوار اصلی بنا شده است و ضخامت آن به دو متر می‌رسد. از آنجا که در تمام طول سال، گروه زیادی در قلعه سکونت داشته و به آب بسیار نیاز داشته‌اند؛ سازندگان قلعه با هنرمندی خاصی اقدام به ساخت آب انبارهایی کرده‌اند و به کمک آب‌روهایی که در دل سنگ کنده‌اند، از فاصله دور، آب را بر این آب انبارها سوار می‌ کرده اند.

در پای کوه‌الموت، در گوشه شمال شرقی، غار کوچکی که از آب رو مجرا‌های قلعه بوده، دیده می‌شود.

آب قلعه از چشمه «کلدر» که در دامنه کوه شمال قلعه قرار دارد، تأمین می‌شده است. مصالح قسمت‌های مختلف قلعه، سنگ (از سنگ کوه‌های اطراف)، ملات‌گچ، آجر، کاشی و تنپوشه هایی سفالی به قطر ۱۰ سانتی‌متر است. آجرهای بنا که مربع شکل و به ضلع بیست و یک سانتی‌متر و ضخامت پنج سانتی‌مترند، در روکار بنا به کار برده شده‌اند.

در ساختمان دیوارها، برای نگهداری دیوارها و متصل کردن قسمت‌های جلو برج‌ها به قسمت‌های عقب، در داخل کار، کلاف‌های چوبی به‌طور افقی به کار برده‌اند. از جمله قطعات کوچک کاشی که در ویرانه‌های قلعه به دست آمده، قطعه‌ای است به رنگ آبی آسمانی با نقش صورت آدمی که قسمتی از چشم و ابرو و بینی آن کاملاً واضح است.

امروزه در دامنه جنوبی کوه هودکان که در شمال کوه قلعه‌الموت واقع شده است، خرابه‌های بسیاری دیده می‌شود که نشان می‌دهد روزگاری بر جای این خرابه‌ها، ساختمان‌های بسیاری وجود داشته است.

در حال حاضر، اهالی محل خرابه‌های این محوطه را دیلمان‌ده، اغوزبن، خرازرو و زهیرکلفی می‌نامند. همچنین در سمت غرب قلعه، قبرستانی قدیمی معروف به «اسبه کله چال» وجود دارد که در بالای تپه مجاور آن، بقایای چند کوره آجرپزی نمایان است.

این قلعه در شوال ۶۵۴ هجری قمری به‌دستور هلاکو به آتش کشیده و ویران شد و از آن پس به‌عنوان تبعیدگاه و زندان مورد استفاده قرار گرفت.

همچنین از سال ۹۳۰ هجری قمری و ابتدای حکومت شاه طهماسب صفوی تا سال ۱۰۰۶ هجری قمری قلعه کالبدی سالم داشته است.

متاسفانه حفاری‌هایی که در دورهٔ قاجار برای یافتن گنج در قلعهٔ الموت انجام شده، سبب ویرانی آن شده‌است.

آب انبارهای قزوین

آب انبار سردار بزرگ شهر قزوین، بزرگترین آب انبار تک گنبدی ایران است و در خیابان راه آهن این شهر قرار دارد و بانیان این بنا " محمد حسن خان و محمد حسین خان سردار" از امرای فتحعلی شاه قاجار بودند.

این آب انبار دارای سردری رفیع با قوس جناغی است و. راه شیر آب انبار، پنجاه پله سنگی دارد و برای دسترسی به آب باید 12.5 متر پائین رفت.

مخزن آب آن، مربع شکل و به ابعاد تقریبی 17 متر است و مصالح به کار رفته در جرزهای آن، شفته آهک با روکش ساروج (مخلوطی است از آهک و خاکستر یا ریگ که در آب به مرور جذب انیدرید کربنیک کنند و آهکش به صورت سنگ آهک که محکم و پایدار است در می آید و از آن در جهت ساختن بنا استفاده می کنند) و قطر آنها در حدود سه متر است.

گنبد عظیم آب انبار، آجری و در بالاترین قسمت آن بادگیری قرار دارد و ارتفاع بلندترین نقطه آن تا کف آب انبار، حدود 28.5 متر و حجم مخزن این آب انبار سه هزار و ششصد مترمکعب است .

آب انبارهای سردار کوچک، آقا، زنانه بازار، مسجد جامع(خیابان)، حاج کاظم و حکیم از دیگر آب انبارهای دیدنی استان قزوین است.

بازار تاریخی قزوین

مجموعه بازار قزوین با معماری جالب و قدیمی خود، یکی از مکان‌های دیدنی شهر قزوین است که سابقه بازار در قزوین به یکهزار سال می رسد و با گذشت زمان این بازار تا دوره صفوی رشد می‌کند و در این دوره با انتخاب قزوین به‌عنوان پایتخت ایران و پس از آن با احداث طرح‌های قابل توجهی در دورهٔ قاجار مانند سرای سعدالسلطنه در همجواری بازار به علت قرار گرفتن شهر قزوین در محور ارتباطی پایتخت به‌غرب و شمال ایران ارزش فوق‌العاده‌ای به ‌آن داده می شود.

مجموعه بازار کنونی به دوره صفویه نسبت داده می‌شود و قسمت اعظم بناهای کنونی آن در دوران قاجار ساخته شده است.

معماری بازار قزوین در زمان صفوی شکل گرفته و معماری بازارهای اصفهان، شیراز نیز به همان دوره بر می ‌گردد، این بازار در طول ۹ قرن یک جابجایی از جنوب به شمال داشته بطوری که در این جابجایی مسجد جامع کاملا از بافت بازار جدا شده و هم‌اکنون ارتباطی بین بازار و مسجد جامع مشاهده نمی‌شود.

در دوره صفویه محیط بازارها وسعت یافته اند و هر بازار به صنفی خاص تعلق داشته است.

در گذر هر یک از این بازارها، مسجد، حمام، سراها، تیمچه‌ها و قیصریه‌های وجود دارد که از این میان، تیمچه‌ها مرکز تجارت و قیصریه محل صنعتگران بوده است.

بازار قیصریه قزوین با اتاقهای آجری و ارتفاع بسیار زیاد، بخش‌هایی از بازار قزوین است که دارای چهار دروازه بوده و هنوز آثار به جای مانده است.

درب شمالی به تیمچهٔ سرباز، درب جنوبی به تیمچهٔ سر پوشیده، درب شرقی به سرای وزیر و درب غربی به چهارسوق کوچکی متصل می شود.

مهمترین فضاهای بازار قزوین عبارتند از: مسجدالنبی (مسجد شاه)، سرای سعد السلطنه، سرای وزیر، سرای حاج رضا، سرای رضوی (سرای شاه)، تیمچه‌های روباز و سرپوشیده از جمله درویش مهدی، حاج محمد تقی و راستهٔ قیصریه.

کاروان سرای سعدالسلطنه

کاروان ‌سرای سعدالسلطنه به دستور«سعدالسلطنه» حاکم وقت قاجاریه قزوین ساخته شد.

ارزشمندترین قسمت این بنا، چهار سوق آن است که از تقاطع قائم دو راسته ایجاد شده و بر فراز آن گنبد بزرگ کاشیکاری شده‌ای قرار دارد.

چهار طرف گنبد را، چهار نیم ‌گنبد با رسمی‌ بندی و نورگیر فراگرفته‌اند که فضا را بزرگتر نشان می‌دهند.

سرای سعدالسلطنه قزوین بزرگترین کاروانسرای سرپوشیده و مرکزتجاری داخلی شهری کشور است که با وسعتی افزون بر6.2 هکتار در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه قاجار ساخته شده است.

دروازه های قزوین

ساختار شهر، قزوین را ازدیربازدارای دروازه های داخلی و بیرونی کرده و از این جهت در ایران کم نظیر است.

در نیمه قرن سوم هجری هفت دروازه امکان ورود به شهر را فراهم می ساخت، در دوره قاجار 9 دروازه گرداگرد قزوین وجود داشتند که با حصار پیرامون شهر به یکدیگر می پیوستند وعبارت بودند از: پنبه ریسه، راه کوشک، شیخ آباد، رشت، مغلاوک، خندقبار، شاهزاده حسین، مصلی، تهران، اکنون از میان آن بناهای با شکوه تنها دو دروازه تهران و راه کوشک باقی مانده اند.

دروازه تهران بنایی آجری است که یک سر در اصلی با قوس تیزه دار و ارتفاع و عرض نسبتا زیاد دارد و در دو سوی آن درهایی کوتاه تر با طاق آهنگ نیم دایره ساخته اند که هشت گلدسته بر فراز آنها قرار گرفته است.

نمای دروازه از دو طرف دارای تزئینات کاشی کاری بوده ورودی اصلی نیز از کاسه بندی و رسمی بندی نفیسی برخورداراست.

دروازه درب کوشک برخلاف دروازه تهران تنها یک نما به سوی خارج شهر دارد که با طاقنماها، کاشی کاری و رسمی بندی تزئین شده اند و گذرگاه دروازه را که قوسی نیم دایره و کلیل دارد در بر گرفته اند.

نقش های متنوع کاشی کاری و چهار گلدسته توپر از ویژگی های دیگر دروازه راه کوشک به شمار می آیند.

برج های خرقان

خرقان در منطقه‌ای کوهستانی در جنوب غربی قزوین قرار دارد.

برج‌های آرامگاهی خرقان در یک کیلومتری حصار ارضی، از توابع خرقان غربی و در ۳۲ کیلومتری جاده قزوین، همدان قرار دارند.

در این منطقه دو آرامگاه از دوره سلجوقی بر جای مانده است که برج اول هشت ضلعی است و بر هر ضلع آن، طرح‌های متنوع آجری منقوش شده است.

این برج دارای گنبدی دوپوش است که دو پلکان مارپیچ به آن منتهی می‌شود.

ارتفاع این آرامگاه در حدود 15 متر و قطر بنای آن حدود 11 متر است و بر اساس متن کوفی موجود در این بناء، این برج در سال 460 هجری قمری ساخته شده است.

برج دوم، با فاصله حدود30 متر از برج اول، از نظر شکل و ابعاد، تقریبا هم اندازه برج اول است.

این بنا دارای گنبد دو پوش و یک پلکان منتهی به فضای بین این دو پوشش است و کتیبه این برج، تاریخ 486 قمری را نشان می‌دهد.

برج‌های آرامگاهی خرقان با بیش از50 طرح آجری، جزء شاهکارهای آجرکاری معماری ایران به شمار می‌آیند.

این برج‌ها در محوطه وسیعی به فاصله کمی از یکدیگر قرار گرفته‌اند و از بسیاری جهات به هم شبیه‌اند اما برج شرقی، قدیمی‌تر از برج غربی است.

خانه حسینیه امینی ها

خانه های بر جای مانده قزوین جملگی مربوط به دوره قاجاریه بوده و شیوه معماری آن با تفاوت هایی همانند خانه های قدیمی دیگر شهرهای کهن ایران است که بنا به موقعیت جغرافیایی و مسائل فرهنگی و اجتماعی و مصالح سنتی موجود در منطقه یک یا دو طبقه ساخته شده و بیشتر این خانه ها شامل دو حیاط بیرونی و دیگری اندرونی بوده است.

حیاط بیرونی بیشتر برای رسیدگی به امور کدخدایان و رعایا و بررسی به حساب و کتاب آنها و احیاناً شکایات و گرفتاریهای محلی و از این قبیل کارها و حیاط اندرونی که بخش اصلی خانه را تشکیل می دهد به منظور زندگی خانوادگی و پذیرایی از میهمانان بوده و دارای تأسیساتی مانند آشپزخانه، شربتخانه، آبدارخانه، گرمخانه و غیره است.

پلان اصلی این خانه ها معمولاً از یک تالار میانی با ابعاد گسترده و دو اتاق کوچک، مانند دو گوشوار در طرفین تالار قرار گرفته و غالباً دارای شاه نشین و غرفه های گوناگون است.

تمامی این تأسیسات معمولاً در ضلع شمالی و جنوبی حیاط و در یک ردیف، به طور قرینه سازی بنا شده زیرزمینها، تو در تو با طرح های زیبا و پوشش های ضربی و آجرکاری های چشم نواز، حوضخانه با سنگ های مرمرین و هواکشها به منظور خنک کردن و تهویه فضای زیرزمین ها تعبیه شده، بیانگر ویژگی های معماری این شهر باستانی است و نمونه بارز آن را در خانه امینی ها و حسینیه موینی و معتمدی و دیگر خانه های قدیمی این شهر می توان مشاهده کرد.

خانه حسینیه امینی ها از جمله نمونه های کامل و زیبای خانه های سبک قزوین است.

آنچه که امروزه از این خانه به جای مانده دارای چهار حیاط و فضاهای مختلف در دو طبقه همکف و زیر زمین است.

این خانه متعلق به حاج محمدرضا امینی از تجار معتبر بود و در سال 1275 ه.ق بخشی از آن وقف حسینیه شد.

از جمله تزئینات الحاقی تالارها و اتاق ها مقرنسهای منظم و به هم پیوسته ای است که حد فاصل رف ها و طاقچه ها را آراسته، سقف تالار دارای قاب بندی های نقاشی شده از گل و بلبل و در مرکز خونچه پوش منقوش با ابعاد مناسب قرار دارد و زمانی چلچراغ مرصعی آویزهآن بوده است.

ستون های تالار دارای آینه است که اطراف آن را تقش گل ها و پرندگان فرا گرفته و طرح های اسلیمی و ختایی در قالب گچ بریهای زیبا شکوه ویژه ای به تالار بخشیده است.

درها و ارسیهای بیشتر«آغشغه» که با کار گره چینی و مشبک کاری همراه شیشه های رنگارنگ و با نقش پرندگان و گل ها تکامل یافته، شکوهی تحسین انگیز دارد.

رخبامها بیشتر از سنگ است و پایه ستون ها و ازاره ها دارای سنگ نگاره های زیباست و خیابان کشی و مرز بندی باغچه ها حوض وسیع وسط حیاط با سنگ زیبای فواره اش، درختان میوه و تاک های پیچ در پیچ اطراف آن، فضای حیاط را صفا و طراوت بخشیده و آنرا افسانه انگیز می کند.

روی هم رفته معماران هنرمند قزوینی در ساختن خانه ها با مصالح ساده، آنچنان در تحکیم و زیبایی بنا دقت و ذوق و مهارت بکار برده اند که در یک مقیاس وسیع انسانی می توان تبلور هنر و ذوق و اندیشه آنها را در وراء این آثار مشاهده کرد.

کلیساری کانتور

کلیسای کانتور معروف به برج ناقوس مجموعه‌ای است که در زمان اشغال ایران در جنگ جهانی دوم بدست روس‌‌ها در شهر قزوین ساخته شد.

در دوره مشروطه، محوطه‌ای به نام کانتور در اختیار روس‌های تزاری قرار داشت که دفاتر اداری خود را در آن مستقر کرده بودند.

کلیسای کانتور در داخل این محوطه توسط شرکت راه ‌سازی روس ها بنا شد.

ورودی کلیسا درضلع باختری آن قرار دارد و شامل فضای ورودی با سقف شیبدار و درب ورودی است.

پس از ورودی، پیش فضای هال قرار دارد که بالای آن برج ناقوس کلیسا با ارتفاع حدود 11 متر به چشم می‌خورد.

هال، شامل نمازخانه و محراب قرار دارد و در دو طرف آن، دو فضای مستطیل شکل طراحی شده است.

فضای محراب به شکل نیم دایره و بر فراز آن گنبدی قرار گرفته فضای نمازخانه دارای گنبد و فضاهای جانبی آن دارای پوشش تخت است.

در نمای خارجی این کلیسا، ستون‌های تزیینی زیبایی به چشم می‌خورد.

این کلیسا به دلیل پلان چند ضلعی نامنظم، نمای آجری قرمز به همراه آجر لعابدار و نوآوری در فرم های تزئینی هندسی معماری کاملا متفاوتی با سایر بناهای استان قزوین دارد.

در محوطه این کلیسا دو مقبره قرار دارد که یکی متعلق به یک خلبان روسی است که بر اثر سقوط هواپیمایش در طول جنگ جهانی اول کشته شد و دیگری متعلق به یک مهندس راه‌سازی روسی می‌باشد.

موزه و حمام قجر

حمام و موزه مردم ‌شناسی قجر یکی از کهن‌ ترین و بزرگ‌ ترین گرمابه‌های قزوین است که در سال ۱۰۵۷ هجری قمری به وسیله امیرگونه خان قاجار قزوینی از سرداران شاه عباس صفوی به دستورشاه ساخته شده و نخست "حمام شاهی" نام داشته است.

مساحت آن حدود ۱۰۴۵ متر مربع است. حمام از سه بخش اصلی سربینه، میاندر و گرمخانه و همچنین از دو قسمت جداگانه زنانه و مردانه تشکیل شده که در اصلی آن رو به جنوب باز می‌شود و با راه پله‌های مارپیچ به سربینه منتهی می شود سربینه بزرگ گرمابه که حوض زیبایی در وسط آن قراردارد شش شاه ‌نشین و طاق نما را در پلانی هشت ضلعی با راهرویی به گرمخانه پیوند می‌دهد.

این اثر تاریخی در سال ۱۳۷۹ توسط میراث فرهنگی و گردشگری استان قزوین خریداری و با سرمایه گذاری شهرداری قزوین و مدیریت سازمان نوسازی و بهسازی مرمت شد و هم اکنون به عنوان موزه مردم‌شناسی در سه بخش اقوام، آداب و رسوم و مشاغل مورد بازدبد علاقه مندان قرار می گیرد.

دریاچه اوان

دریاچه زیبای اوان در نیمه شمالی الموت، در دامنه کوه خشچال، در فاصله ۷۵ کیلومتری و در میان چهار روستای اوان، وربن، زواردشت و زرآباد شهر قزوین قرار دارد.

این دریاچه که بیش از 70 هزار مترمربع مساحت دارد، در ارتفاع هزار و 800 متری از سطح دریا واقع شده‌ که طول آن در طویل‌ ترین قسمت ۳۲۵ متر و عرض آن ۲۷۵ متر است.

این دریاچه تنها از آب چشمه‌های زیرزمینی موجود در بستر دریاچه تغذیه و بخش ناچیزی از آن هنگام بارندگی تامین می‌شود اما به صورت سطحی و کم غلیان دایمی آن باعث صافی و زلالی آب دریاچه شده ‌است.

عمیق ‌ترین بخش آن به عمق ۵٫۷ متر می‌باشد که در جنوب شرقی آن واقع شده که برخی از مسئولان عمق دریاچه را بین یک تا 20 متر تخمین زده‌اند.

از سرریز آب دریاچه نیز رود کوچکی تشکیل می‌شود که آب آن مورد استفاده کشاورزان روستاهای کوشک و آیین است.

در تابستان این دریاچه محل ماهیگیری، آب‌تنی و قایق‌رانی و در پاییز، مأمن پرندگان مهاجر مانند قو، غاز، مرغابی و در زمستان با توجه به برودت هوا و یخ زدن سطح آن قابل اسکی سواری است.

استان قزوین با داشتن چشم اندازهای طبیعی و آثار ارزشمند باستانی در سایر شهرستانها از جمله تاکستان، بوئین زهرا، آبیک والبرز می تواند در تعطیلات نوروزی اوقات خوشی را برای مسافران فراهم کند.

برگزاری دومین جشنواره بازی و اساب بازی های محلی از سوی شهرداری قزوین هم فرصت مناسبی است تا کودکان و خانواده های آنها با حضور در بنای زیبای سعدالسلطنه از برنامه های متنوع و شاد این جشنواره نیز استفاده کنند.

در دیگر مناطق استان هم می توان از دهها امامزاده، حمام، باغ، قلعه، تپه و خانه تارخیذ یو قدیمی دیدن کرد.

در تاکستان بناهای تاریخی، چشمه های آبگرم، قله، باغهای زیبای انگور، بقعه پیر، در آبیک از امامزاده شکرناب، در بوئین زهرا هم از تپه های باستانی، کاروانسراها، کوره ها، قنات و قلعه های قدیمی دیدن کرد.

با تشکیل ستاد تسهیلات نوروزی و آماده شدن هتل ها و مهمانسراهای استان آمادگی لازم برای پذیرایی مناسب از هموطنان فراهم شده است و مردم قزوین مشتاقانه آماده استقبال از مسافران نوروزی هستند.

گزارش: محمدرضا جباری

عکس: حمیده شفیعی ها