پنج شنبه, 09ام فروردين

شما اینجا هستید: رویه نخست ایران پژوهی ایران پژوهی هر چه کنی، به خود کنی

ایران پژوهی

هر چه کنی، به خود کنی

برگرفته از روزنامه اطلاعات

«اگر نیکی کنید، به خود کرده‏اید و اگر بدی کنید، از آن خودتان است». بهترین راه تشویق انسان به کار خیر، بهره‏گیری از حس غریزی خود دوستی او است.

قرآن می‏فرماید: «نیکی‏هایی که می‏کنید، به خود می‏کنید و زیان بدی‏های شما نیز به خودتان برمی‏گردد.»

امام علی علیه‏السلام در این باره می‏فرماید: «تو اگر نیکی کنی، خودت را گرامی داشته‏ای و به خودت نیکی کرده‏ای و اگر بدی کنی، خودت را خوار کرده‏ای و به خودت زیان رسانده‏ای.» این سنتّی همیشگی است و نیکی‏ها و بدی‏ها سرانجام به خود انسان بازمی‏گردد.

احسان و نیکوکاری در آثار سعدی

شاعران پارسی‏زبان با الهام از پیام‏های آسمانی قرآن کریم و رهنمودهای پیامبران و امامان معصوم (ع)، در این زمینه سخن‏سرایی کرده و احسان و نیکی را درشعر و سخن خود قرار داده‏اند. در این میان، سعدی شیرازی، شاعر بلندآوازه با تیزبینی خود، شعرهای زیبا و دل‏نشینی در فضیلت احسان و نیکوکاری سروده که از آن جمله چنین است:

اگر بد کنی، چشم نیکی مدار

که هرگز نیارد گز، انگور بار

نپندارم ای در خزانِ، کِشته جو

که گندم ستانی به وقت درو

رطب ناورد چوب خرزهره بار

چو تخم افکنی، بر همان چشم دار

نعمت و مال ماندنی نیست. بنابراین اکنون که توان داریم، باید با نیکی و احسان، پاداش آخرت را برای خود فراهم کنیم:

کسی کوی دولت ز دنیا ببُرد

که با خود نصیبی به عقبا ببرد

درون فروماندگان شاد کن

روز فروماندگی یاد کن

نه خواهنده‏ای بر در دیگران

به شکرانه، خواهنده از در مران

سعدی درباره نوع‏دوستی، نیکی و احسان به یتیمان چه زیبا سروده است:

چو بینی یتیمی سر افکنده پیش

مده بوسه بر روی فرزند خویش

یتیم ار بگرید، که نازش خرد؟

و گر خشم گیرد، که بارش برد؟

به رحمت بکن آبش از دیده، پاک

به شفقت بیفشانش از چهره، خاک

اگر سایه‏ای خود برفت از سرش

تو در سایه خویشتن، پَروَرش

تهیه وتنظیم: منیرالسادات موسوی

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید