ایران‌بوم

فرّ ایران ستایش انگیز است           چون شکوه سحر دلاویز است
از ازل بود و هست و خواهد بود             بر چنین فرّ جاودانه درود
فرّ ایران فروغ و نور بود             عشق و مهر و امید و شور بود
آرمانش سعادت بشر است             هم خودآگاه، هم جهان‌ نگر است
این کهن آرمان ایرانی             شور بخشد بجان ایرانی
مهر و داد و خرد مرادش هست             این سه همواره در نهادش هست
هیچ‌گه فر جدا از ایران نیست             گرچه گه‌گاه پرتو افشان نیست
گاه‌گاهی اگر که شد پنهان             لیک هرگز جدا نگشت از آن
فرّ ایران به روزگار دراز             بوده در هر زمانه ایران‌ساز
در شب سرد و تار و توفانی             باز هم کرده پرتو افشانی
فرّ ایران چو هست جاویدان             تیرگی را زداید از ایران
این بهین بخشش اهورایی             هست اوج کمال و زیبایی
چون‌که آن داده خدایی هست             پرتو روح آریایی هست
می‌ستاییم فر ایران را             فرّ ایران بهتر از جان را