ایران‌بوم

در شهریور ماه ۱۳۵۹ دولت عراق شئون هم‏ آیینى وهمسایگى را با ایران زیر پا گذاشت و بر خلاف موازین اسلامى و تأکیدات قرآنى دائر بر حفظ یگانگى و هم‏بستگى بین جامعه مسلمانان و به‏ رغم منشور سازمان ملل، به ایران حمله‏ ور شد و جنگى نافرجام را آغاز کرد.
نیروى ارتشى و سپاهى ایران با همگامى بسیج‏ شدگان و عشایر ایرانى به دفاع از خاک میهن برخاستند و دشمن هنگامه‏جو را دلیرانه از سرزمین خود راندند و شهرهاى اشغال شده را بازپس گرفتند. قصیده زیر در گیراگیر این جنگ تحمیلى سروده شد و در روزنامه «آرمان ملّت» منتشر گردید.

دفاع مقدّس یا نبرد میهنى

اى جوانان! نیست ایران را ز بدخواه ایمنى
قد برافرازید در راه نبرد میهنى
گاهِ آسایش نباشد، موسم جنگ است، جنگ
جنگ را آماده باشید اى به نیروها غنى
کى توان خواندن بشر صدام را، کاهریمن است
گلشنى را گلشنى خوان گلخنى را گلخنى

آن که چون دیوانه زنجیر بگسسته به قهر
راند لشکر سوى ایران با سلاح دشمنى
گرگ خون‏ آشام تازى زآن سوى اروند رود
سوى ایران حمله آورد از پى شیر اوژنى
از جهالت بى‏ خبر کاندر قمار کارزار
شیر را از گرگ لغو است انتظار کم‏زنى
سخت نَبْوَد گر خروسى با خروس آید به جنگ
لیک در پیکار شاهین چند یابد ایمنى؟
رستمى باید که جوید جنگ با اسفندیار
ورنه ارجاسِب کجا و صولت رویین‏تنى؟
هم‏نبرد کشور ایران کجا باشد عراق؟
غیر نسْتیهَن که برتابد نهیب بیژنى؟
اختلال کار ایران تازیان را غرّه کرد
تا که بر ما تاختند از خُفیه‏ گاه رهزنى
بى‏محابا سوى ایران مرز روى‏ آور شدند
همچو بر انبار گندم موش‏هاى خرمنى

از عراق آمد سپاهى سوى ایران کینه‏ جوى
در زمین و آسمان آماده بنیان‏کنى
مردم غیر سپاهى را به بمباران گرفت
شرم ننمود از بتر کارى بدین مستهجنى
این سر نخ در کف ارباب صدام است و بس
آن که باشد باب وصفش هجوهاى سوزنى
دارد این جاهل عرب در راه مجد تازیان
دعوى برتر نژادى همچو گرگ ژرمنى
گرچه در بغداد شد فرمان‏روا، فرمان‏بر است
گه ز روسى گه ز آمریکایى و گاه لندنى

گرچه سربازان تازى سوى ایران تاختند
سخت چون اهریمنانى گرمتازِ ریمنى
لیک نیروى مدافع، رستم‏ آسا در نبرد
ساخت دشمن را زبون چون پیرزال شیونى
خلق ایران جمله دفع دشمنان را یک‏دل‏اند
مسلم و گبر و یهودى همچو ترسا ارمنى
دشمن ایران که باشد؟ خشک‏ مغزى نامراد
شهره در ناپاکى و نامردى و تردامنى؟

گر بود خشنود کاندر قصر شیرین رخنه کرد
خرد سازند استخوانش تا شود پرویزنى
آفرین بادا به خرمشهر کز ایثار خون
گشت «خونین‏ شهر» نامش در نبرد برزنى
شهر آبادان که شد محصور آتش‏بار خصم
سخت پابرجاست اینک همچو کوه آهنى
آفرین بر شهر دزفول آن که گر کوبیده گشت
گاهِ جان‏بازى نداد از کف ثبات هاونى
آفرین بر جان‏فشان سرباز، کاندر راه جنگ
بر تنش پیراهن از غیرت نماید جوشنى
بر عشایر وان سپاه پاسداران صد درود
کآهنین چنگ‏اند چون شیران دشت ارژنى
دست حق پشت و پناه جمله سربازان ماست
کز دل و جان‏اند کوشا در پى خصم‏افکنى
بر شهیدان وطن بادا درود بى‏شمار
مینوى مردان جاویدان به والا مسکنى

بارى اى ایرانیان! گردیده خوزستان ما
سر به سر آماج حقد و کینه اهریمنى
دفع دشمن کرد باید با نوآیین ساز و برگ
پیش از آن کز شاخ نصرت میوه یابد چیدنى

ریخت باید بر سر خصم دغل، باران تیر
چون تگرگ سرشکن ریزان چو برف بهمنى
باید آوردن برون از روزگار وى دمار
چون که گشت این مار قتّال اژدهایى کشتنى
راند باید هر تجاوزپیشه را از پیش روى
با گران مشت و گران تیپا و پشت گردنى
تا بداند مى‏درندش آخر از دندان و چنگ
با دم شیر آن که بازى سر دهد از کودنى
طالع بدخواه ایران تیره‏گون بادا ادیب
تا بود بر طاق گردون مهر و مه را روشنى

تهران، دى ماه ۱۳۵۹