نگاه روز
عاشقم، من به تو از پا تا سر خاک آمیخته، با خون پدر
- نگاه روز
- نمایش از یکشنبه, 12 تیر 1390 14:03
- بازدید: 5501
برگرفته از فر ایران
دکتر هوشنگ طالع
سال 1385، سال سرنوشت سازی برای ملت بزرگ ایران بود. سالی پر از مخاطره و تهدید از سوی جهانخواران و پایداری سخت و یک پارچه، از سوی مردم ایران.
گویی، پس از گذشت دویست سال شکست و تجزیه، سرانجام ایران در سال 1385، زایش دوباره داشت : با همه‌ی نمودهای بودِ شکوهمند این ملت فرهنگ ایران.
در سال 1385، همه‌ی بوقهایی که در اختیار غرب قرار داشت و گاهی نیز از سوی شرق به گونهای هم آوایی میشد، علیه مردم ایران به صدا در آمدند و ما را تهدید به یورش نظامی مستقیم از سوی آمریکا و متحدانش و گهگاه نیز حملهی نظامی از سوی اسرائیل به دستور آمریکا، کردند.
جورج بوش رییس جمهوری آمریکا، در هر فرصت، از تهدید ملت بزرگ ما خودداری نکرد و البته، تونی بلر نخست وزیر انگلیس نیز به شیوهی « ارباب»، بر سیاست تهاجمی علیه مردم ایران، پافشار کرد. او حتا از تهدید و حرف هم فراتر رفت و با تربیت خرابکاران تجزیه طلب در استان بصرهی اشغالی در عراق و نیز هلمند (هیرمند) تحت سیطرهی سربازان انگلیسی در افغانستان، به گونهی عملی، تلاش نافرجامی را برای ایجاد بلوای تجزیهی طلبی در خوزستان و سیستان و بلوچستان، به مورد اجرا گذارد. البته در همه‌ی این موارد، دستگاههای اطلاعاتی بریتانیا، از حمایتهای همه جانبه دستگاههای جاسوسی ایالات متحده آمریکا، بهرهمند بودند و هستند.
ژاک شیراک رییس جمهور فرانسه ملت بزرگ ایران را به کار برد جنگ افزار هستهای تهدید کرد و در این میان، حتا آنگلامرکل صدراعظم آلمان نیز، کوشید تا به پندار خود، مردم ایران را با به صدا درآوردن طبلهای تو خالی ارعاب، بترساند.
بگذریم از سران عرب و شیخهای کرانهی دیگر خلیجفارس که همه و همه به اشاره ارباب یا اربابان، علیه ملت و مردم ایران، جبهه‌گیری کردند ... البته فراموش نکنیم که نخست وزیر ژاپن نیز برای عقب نماندن از قافله، کوشید تا ما را با شمشیر سامورایی شکسته و زنگار بستهاش بترساند. اما، بیهوده.
در راستای سیاست ایجاد ارعاب و ترس، به حربهی زنگ زده شورای امنیت دست یازدیدند و ملت ما را، به اصطلاح تحریم کردند؟!
اما، ملت بزرگ ایران و مردم سرافراز این میهن مقدس، یک پارچه و بدون ترس و راه دادن بیم به دل از انبوه دشمنان وزرادخانههای انباشته هستهای آنان، پایداری کردند.
ملت بزرگ ایران، ملت آشتی جو و فرهنگ آفرین است. تجاوز به حقوق دیگران، به بند کشیدن ملتهای دیگر، به اسارت آوردن و مورد استثمار قرار دادن مردمان دیگر، با فرهنگ ما بیگانه است. ملت ما حامل پرچم ظلم ستیز کاوه و درفش رهاییبخش کورش بزرگ است.
هر زمان که ملت ایران نیرومند و یگانه بود، اجازه نداده است که این بخش از جهان، مورد یورش و دستاندازی نیروهای اهریمنی قرار گیرد.
هرگاه که توانستند، ملت ما را در هم شکنند و وحدت آن را به تجزیه بکشانند، راه استعمار برای به بند کشیدن دیگر مردمان این بخش بزرگ از جهان، گشوده گردید.
در سال 1385 ملت بزرگ ایران، توانست که با پایداری یک پارچه و هراسان نشدن از فزونی دشمنان، نیروی آنان را در هم شکند و راه را برای اجرای رسالت جهانی خود که بر پایهی نفی هر گونه استعمار، استثمار و استبداد قرار دارد، گشوده ساخت.
ما ملت با فرهنگ و آشتی جویی هستیم. اما برای دفاع از این سرزمین مقدس، آمادهایم، « همه سر به سر تن به کشتن دهیم»
به گفتهی «لایق شیر علی»، هم میهن گرامی و شاعر وحدت گرایی تاجیکستان :
کاوهی داسگیر، چکش ساز
آهنی را، پی قتلی نگداخت
لیک، تا هست نهیب ضحاک
خنجر و، گرز گران خواهد ساخت
دکتر هوشنگ طالع
