نام‌آوران ایرانی
شفیعی کدکنی و تواضعی عاری از ریا
- بزرگان
- نمایش از جمعه, 19 مهر 1398 21:49
برگرفته از ایرنا
تصویر روی پلکان عبوری سالن مولوی و نشستن محمدرضا شفیعی کدکنی با لبخندی که به لب داشت، در مراسم بزرگداشت محمدعلی موحد بار دیگر تواضعِ عاری از ریای این ادیب توانای ایران را نشان می دهد.
به گزارش گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ برروی پله های سالن مولوی دانشکده ادبیات علوم انسانی دانشگاه تهران، دانشکده ای که خود او سال هاست در آن درس علم و اخلاق و معرفت می دهد، در میان انبوهی از جمعیت چنان بی تکبر بر زمین نشسته بود تو گویی شاگردیست که برای علم آموزی آمده است؛ استادی که این بار به حرمت پیرمردی که چشم و چراغ فرهنگ است در جمع مشتاقان حاضر شده بود تا ثابت کند بی خود نیست که کردارِ نیک شفیعی کدکنی زبانزد خاص و عام است. کرداری که تنها به این مورد خلاصه نمی شود و آنهایی که با او ارتباط دارند به خصوص دانشجویان بسیار دیده اند که چگونه محمدرضا شفیعی کدکنی با شور و شوق کلاس هایش را تشکیل می دهد و چگونه بی ادعا و با تواضع جلو دانشکده ادبیات در جمع آنها برروی زمین می نشیند تا ثابت کند که به معنای واقعی کلمه استاد است.
شفیعی کدکنی به عنوان یک میراث پژوه عمرش را وقفِ حفظ و احیاء سنّت ادبی و عرفانی ایرانی - اسلامی کرده است اما یک سنّت پرست یا سنّت زده نیست. این امر وقتی ارزش مضاعف پیدا می کند و پی به شخصیت او می بریم بدانیم شفیعی کدکنی تقریباً تمام اعتبارِ علمی و جایگاهِ فرهنگی خود را به خاطر پیوندِ عمیق و نسبت وثیقِ خود با سنّت دارد؛ تا آنجا که برای آشنایی ایرانِ امروز و به طور کلی دنیای امروز، با میراث فرهنگیِ ایرانی ـ اسلامی و بسیاری از مفاخر و جریان های قابل اعتنای آن، تلاش و کوشش های فراوانی کرده است. البته نباید از نظر دور داشت که شفیعی کدکنی به درستی می‌داند هیچ گره فروبسته‌ای گشوده نخواهد شد مگر با اقتباس مبتکرانه و خلاقانه از یک سنّت، آن هم نه یک اقتباسِ انفعالی بلکه یک اقتباسِ انتقادی که محدودیت ها و امکاناتِ یک سنّت را می‌بیند و می‌سنجد.
محمدرضا شفیعی کدکنی شخصیتی چند وجهی دارد. وی معلم، محقق، مفسر و مترجمی به شمار می رود که جوانمردی و فتوت از خصوصیت های بارزش است. شفیعی کدکنی استاد ادبیات دانشگاه تهران، شاعر، پژوهشگر و مصحح متون عرفانی و ادبی، متولد 1318 خورشیدی در کدکن نیشابور و مؤلف آثاری همچون در «کوچه‌باغ‌های نشابور، هزاره دوم آهوی کوهی، صور خیال در شعر فارسی، موسیقی شعر، با چراغ و آینه، ادوار شعر فارسی، قلندریه در تاریخ و مجموعه آثار عطار نیشابوری» است. وی به مانند دیگر ادبای ایران قابل تقدیر است و چراغ راهی برای جوانان محسوب می شود.
