اجلاس گروه 20 غلبهٔ حاشیه بر متن
برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 77، شهریور و مهر 1392، 5
در اجلاس گروه 20 در سن‌پترزبورگ روسیه، قرار بود که سران کشورهای عضو اجلاس بر سر مسایل و مشکلات حاکم بر اقتصاد جهان به گفت و گو بنشینند؛ اما مسالهٔ یورش خودسرانهٔ آمریکا به سوریه، دستورالعمل اجلاس را زیر سایهٔ خود قرار داد.
روسیه و چین و کشورهای عضو اتحادیهٔ «بریکس» (اقتصادهای نوظهور در بر گیرندهٔ هند، برزیل و افریقای جنوبی) و اتحادیهٔ اروپا، سخت تلاش‌های جنگ‌طلبانهٔ باراک اوباما رییس جمهور آمریکا را ناکام گذارد. البته در این کار، نامهٔ پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان علیه جنگ طلبی و حملهٔ نظامی به سوریه، بسیار موثر و کارساز بود. اوباما که با ناکامی در جنگ علیه سوریه روبرو گردیده بود، با نیمساعت تاخیر به میهمانی شام رییس اجلاس رسید.
در میهمانی شام، سر سپرده‌ترین چاکر آمریکا یعنی رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه کوشید تا با یاری نخست وزیر انگلیس، رییس جمهور فرانسه و نخست وزیر کانادا، ورق را به سود آمریکا برگرداند اما بانکی‌مون دبیرکل سازمان ملل متحد بار دیگر هشدار داد که هرگونه اقدام نظامی علیه سوریه می‌بایست مجوز شورای امنیت را به همراه داشته باشد.
بانکی‌مون با اشاره به این مساله که سپری شدن روزها بدون اجماع جهانی، به بهای ریخته شدن خون مردم سوریه تمام می شود، تاکید کرد:
«هیچ راه حل نظامی برای سوریه وجود ندارد ».
در حقیقت اجلاس بدون پرداختن به دستور کار از پیش تعیین شده بدل به جولانگاه موافقان و مخالفان یورش نظامی آمریکا به سوریه گردید. با وجودی که مجلس عوام انگلیس دخالت نظامی را در سوریه رد کرد. باز هم نخست وزیر این کشور بر طبل تو خالی جنگ میکوبید و در این میان فرانسه، کانادا و البته ترکان و تازیان (حکومت ترکیه و عربستان سعودی) نیز از جنگ علیه سوریه حمایت کردند.
البته باید بدانیم که بر پایهٔ حقوق بین‌الملل، جنگ در صورتی که در دفاع از خود نباشد، تنها با مجوز شورای امنیت قانونی است. در غیر این صورت یک جنگ غیر قانونی است که آمران و عاملان آن باید به دادگاه جنایت کاران جنگی و جنایت علیه بشریت کشانده شوند.
