زیست بوم
شنيده‌ها از بررسي احداث راه دسترسي در پناهگاه حيات وحش حكايت دارد - هشدار نسبت به تهدید میانکاله، این‌بار با جاده سازی
- زيست بوم
- نمایش از دوشنبه, 26 تیر 1391 14:15
- بازدید: 4755
برگرفته از همشهری آنلاین
اسدالله افلاکی
براساس خبرهای دریافتی قرار است در هفته جاری احداث راه دسترسی بهشهر به میانکاله، در کمیته ارزیابی سازمان حفاظت محیط‌زیست بررسی شود.
این در حالی است که با مطرح شدن این راه دسترسی در سال89، بسیاری از کارشناسان و فعالان محیط‌زیست با اعلام اینکه این راه نه توجیه اقتصادی دارد و نه گردشگری از مسئولان سازمان محیط‌زیست خواستند اجازه ندهند تالاب و پناهگاه حیات وحش میانکاله که یکی از با ارزش‌ترین ایستگاه‌های زمستان‌گذرانی پرندگان مهاجر و در عین حال زیستگاه پرندگان بومی است قربانی این راه دسترسی شود. پس از مطرح شدن این راه دسترسی در آن سال، طی صورتجلسه‌ای احداث آن محدود به پل چوبی با قابلیت تردد عابر پیاده شد در عین حال، اجرای پل چوبی هم منوط به مطالعه و گزارش ارزیابی شد تا درصورت بی‌ضرر بودن اجرا شود.
با وجود این، همان‌زمان کارشناسان تأکید کردند این راه دسترسی حتی اگر به شکل پل چوبی هم احداث شود منجر به قطع پیوستگی و ارتباط آبی بین بخش‌های شرقی و غربی تالاب می‌شود که نتیجه آن، محدود شدن قلمرو زیستی و نامطلوب شدن شرایط زیستگاهی در تالاب میانکاله خواهد بود.
اما با وجود همه این هشدارها و به‌رغم مصوبه سفر استانی هیأت دولت مبنی بر بررسی راه دسترسی به شکل پل چوبی با دسترسی عابر پیاده، قرار است عرض عرشه پل با حدود 12متر و با طول 10کیلومتر با تیرهای بتنی و شمع‌های فولادی در منطقه احداث شود علاوه برآن، مسیر مخصوص عبور خودروها با عرض چهار متر ، دو پیاده‌رو هریک به عرض یک‌ونیم متر در دوطرف پل به همراه دوباند دوچرخه سواری هریک به عرض دو متر در مسیر مورد نظر اجرا می‌شود که بدین‌ترتیب برخلاف آنکه گفته می‌شد قرار است پل چوبی برای دسترسی عابر پیاده ایجاد شود، مسیرعبور خودرو به طول 10کیلومتر از بهشهر تا دریای خزر در دستور کار قرار گرفته و این درحالی است که با وجود راه دسترسی بندرامیرآباد که آسفالت هم شده نیازی به احداث راه دسترسی جدید نیست.
امیدواریم تکذیب شود
بررسی‌ها نشان می‌دهد که درصورت موافقت با احداث این مسیر، حدود 170پایه با فاصله 30متر از یکدیگر با شمع کوبی در محدوده مورد نظر اجرا می‌شود؛ ضمن آنکه ساخت جاده به عرض 9متر و طول 10کیلومتر با زیر‌سازی خاکی داخل تالاب و احداث دیواری به ارتفاع شش متر در دستور کار قرار دارد.
گرچه این اخبار از منبع موثقی دریافت شده اما آرزوی گروه محیط‌زیست همشهری و تمام دوستداران طبیعت آن است که سازمان محیط‌زیست ضمن موضع‌گیری علیه این راه دسترسی، اخبار مذکور را تکذیب کند. در غیراین صورت با توجه به آنکه مسئولان ارشد سازمان حفاظت محیط‌زیست بارها نسبت به حفاظت میانکاله تأکید کرده‌اند انتظار می‌رود با احداث این مسیر مخالفت کنند.
به‌ویژه آنکه متولیان احداث جاده، در سال89 بدون دریافت مجوز از سازمان حفاظت محیط‌زیست 100متر در دل تالاب نفوذ کرده و آن را تخریب کرده‌اند.
اکنون این سؤال مطرح است وقتی بدون مجوز، منطقه‌ای با این درجه حساسیت را اینگونه تخریب می‌کنند با مجوز احداث جاده، چه بلایی بر سر منطقه خواهند آورند؟ نکته دیگر اینکه در طول 1600کیلومتر نوار ساحلی خزر، فقط منطقه میانکاله با 65کیلومتر طول، از ساخت و سازها در امان مانده است با این وصف، بیم آن می‌رود با احداث جاده در این منطقه ، پای زمین‌خواران به منطقه باز شود و این منطقه نیز همچون سایر مناطق بکر شمال قربانی ساخت‌وساز شود. به گزارش همشهری، طرح احداث راه دسترسی در میانکاله در حالی در دستور کار کمیته ارزیابی قرار دارد که علاوه بر کارشناسانی که خارج از سازمان حفاظت محیط‌زیست از احداث این مسیر انتقاد کرده‌اند، دکتر محمدباقر صدوق، معاون پیشین محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان محیط‌زیست هم دی‌ماه89 در گفت‌وگو با همشهری به صراحت اعلام کرد: سازمان محیط‌زیست با احداث هرگونه جاده و راه دسترسی در این محدوده به‌شدت مخالف است زیرا راه دسترسی در این محدوده هیچ توجیه منطقی‌ای ندارد و مغایر با معیارهای زیست‌محیطی است. بنابه این گزارش، با احداث جاده در میانکاله، منطقه امن و پناهگاه حیات‌وحش، ارزش و عملکرد زیست‌محیطی خود را از دست می‌دهد و تمام گونه‌های زیستی منطقه با خطر جدی مواجه می‌شوند؛ ضمن آنکه اصلی‌ترین محل تخم‌ریزی ماهیان خاویاری خزر تخریب می‌شود زیرا میانکاله محل تخم‌ریزی 90درصد ماهیان جنوب خزر و منشأ ماهیان خاویاری است.
اهمیت میانکاله
منطقه میانکاله دارای سه شاخص بین‌المللی است. این منطقه از یک‌سو پناهگاه حیات وحش محسوب می‌شود و از سوی دیگر در کنوانسیون رامسر به‌عنوان نخستین سایت ایران به ثبت رسیده است. علاوه براین، نام میانکاله در برنامه انسان و کره مسکون یونسکو به‌عنوان ذخیره‌گاه انسان و کره مسکون درج شده است؛ ضمن آنکه سازمان حفاظت محیط‌زیست برای این منطقه برنامه جامع مدیریت دارد و آن را به‌عنوان زون حفاظتی تعیین کرده است.
