ایران‌بوم

سخن بی‏پرده باید گفت:
وقت رازپوشی نیست
اگر دشمن ز بیم نام تو بر خویش می‏لرزید
و می‏کوشید تا گرد فراموشی
بپاشد روی نام تو،
دلم می‏گیرد از این هم‏نبردان و
ز همراهان
که از خاطر تو را بردند،
ندانم من
ز روی سهو
یا از عمد
تو را و رادمردی تو را بردند از خاطر
تو را،شیر بزرگ شرق!
تو را ای مظهر آزادگی،حتا
به نامی یاد ننمودند
و قلب عاشقانت را
به یادی شاد ننمودند

***

اگر او را همان طاغوت
به زندان برد
ابر مرد وطن گر عاقبت در بند زندان مرد
چرا با سوره‏ی الحمد
روانش را به جنت شاد ننمودند
و نامش را
پس آزاد ننمودند

***

دریغی نیست
تو یادت هم چو خورشید فروزان
جاودان ماند
و نامت را
هزاران سال دیگر نیز
هر آزاده‏یی با شوق
می‏خواند
و می‏داند
که در روز مصبیت
هم چو کوهی استوار
از پانیفتادی
و در سیل حوادث
سرگران چو کوه استادی

***

دلی آزرده دارم من
و اینک سر
ز حسرت در گریبان برده دارم من
ولی اندوه من دیری نمی‏پاید
و ای محبوب من
آن روز می‏آید
که این مردم
بدان سانی که تو می‏خواستی
دل شاد می‏گردند
و از هر بند
به هر نامی که باشد
عاقبت آزاد می‏گردند

***

نمی‏دانی که بعد از تو چه بر ما رفت
و چه گل‏های سرخی
بهتر از صد گل
هزاران گل
به روز تیرباران‏ها
به روی خاک افتادند
چه تختی‏ها
پس از آن‏گونه سختی‏ها
به مردی جان سپردند به پیش خصم
جوانمردانه استادند

***

تو بودی اوستاد مردی و رادی
تو درس رادمردی را
را به مردان یاد می‏دادی
و ما پویندگان راه تو
تا روز پیروزی‏ و بهروزی
به جان راه تو را پیوسته می‏پوییم
و می‏گوییم
گرامی باد نام تو
تو نامی باد
نام تو

حمید مصدق
12/12/1357