ایران‌بوم

در هفت کیلومتری شمال غرب شازند، نزدیک روستایی به نام «هندودر»، چشمه‌ای از دل کوه می‌جوشد که «بُلاغ» نام گرفته است. این چشمه بین دو ناحیۀ حکّ سُفلی (پایین) و حک علیا (بالا) قرار دارد. زمین‌های اطرافِ چشمه زمینهای کشاورزی هستند و با آب این چشمه سیراب می‌شوند. طبیعت آن بکر و دست نخورده است و از جمله طبیعتهایی است که علیرغم داشتن گردشگر، شهرداری تغییر و تحولی در آن ایجاد نکرده است و به همین علت زیبایی ویژه‌ای دارد.

چشمۀ بلاغ از دل کوهی سنگلاخ به همین نام روان است. ظرفیت انتقال آب آن 300 لیتر در ثانیه است. از لحاظ کیفی جزو آبهای خوب و مرغوب محسوب می‌شود و بسیار زلال و خنک است. میزان آب این منطقه درفصول مختلف متفاوت است و در بهار در اثر آب شدن برفها و بارش باران به حداکثر مقدار خود می‌رسد.
چشمه‌ای با آب زلال، هوای پاک، آسمان آبی، کوه بلند و سرافراز، زمینهای سبز کشاورزی اطراف، طبیعتی بس زیبا در این منطقه شکل داده است که گردشگران را برای ساعتی استراحت و تجدید قوا به این منطقه می‌کشاند.
در اینجا باید به این نکته اشاره کنم که به شکرانۀ آنچه خداوند در اختیار ما قرار داده و برای حفظ این نعمات آیا بهتر نیست زباله‌ای را که با دست خود در آن یک ساعت استراحت تولید می‌کنیم در طبیعت رها نکنیم و به این وسیله طبیعت بکر خداوند را مسموم و آلوده نسازیم؟
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید">این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید