ایران‌بوم

روستای کندوان
در فاصله ۲۲ کیلومتری جنوب شرقی اسکو و ۶۲ کیلومتری شهر تبریز در میان دره ای سرسبز و باصفا ٬از پیچ جاده که میگذری ناگهان با یکی از شگفت انگیز ترین روستاهای ایران روبرو میشوی. روستای کندوان با خانه های هرمیش در دل صخره های سنگی و سخت کوه سهند و با پنجره های کج و کوله و رنگیش پیشینه ای ۸۰۰ ساله دارد.

روستایی که در طی قرنها مأمن فرهادان گمنام کوه کنی بوده که بی نام و نشان این کوه های سربه فلک کشیده سهند را با دستانی خالی تراشیده اند تا امروز برای ما ایرانیان مظهر افتخاری به حساب آید که صاحب یکی از شگفتیهای دنیا هستیم.

واژه کندوان از لفظ «کندو» میاید که به نوع معماری خانه های روستا برمیگردد.این خانه های کله قندی همچون سلولهای کندو زنبور عسل ساخته شده اند. البته فرم اولیه آنها به صورت طبیعی و بر اثر فوران آتشفشانهای کوه سهند ایجاد شده که این گدازه ها بر اثر قرنها برروی هم سرد و سخت و کله قندی شده اند.

وجود چشمه های زیبای آب معدنی برای بیماران کلیوی و آرامش و سکوت کوهستان به اضافه هوای بسیار پاک ٬گردشگران بسیاری را سالانه به سوی این محل میکشاند.مراتع سرسبز عشایری فضای مناسبی را برای پرورش زنبور عسل و کشت گیاهان دارویی فراهم کرده که همین یک نوع محل درامدی برای روستاییان محسوب میشود.

همچنین صنایع دستی مانند بافت گلیم و جاجیم و شالهای رنگین و زیبا نیز یکی دیگر از اشتغالات زنان کندوان محسوب میشود.

معماری این ساختمانها به قرن ۷ و ۸ میلادی میزسد اما پروفسور دیوید رول باستان شناس مشهور انگلیسی قدمت کندوان را به دوره غارنشینی نسبت میدهد.اما نخستین جامعه انسانی پس از حمله مغولها و در قرن ۷ بود که از سمت روستای حیله ور به اینجا کوچ کردند.

کندوان سومین روستای صخره ای جهان است که دوتای دیگر یکاپادوکیای ترکیه و دیگری داکوتای آمریکاست اما این روستا تنها روستای صخره ای جهان است که هنور مردم در آن ساکنند و زندگی درآن جریان دارد. (توضیح خودم : نگارنده این نوشته روستای میمند در نزدیکی شهربابک کرمان را در نظر نگرفته که آن نیز از روستاهای صخره ای است.)

مسجد روستا با ستون‌های سنگی دارای 5 طبقه است که از یک طبقه آن برای نماز استفاده می‌شده و باقی طبقه‌ها برای امور دیگر. مسجد تقریباً 10 سال است که در حال مرمت و بازسازی است، اما هنوز کار تعمیر آن به پایان نرسیده و در حال حاضر فقط مردان از آن استفاده می‌کنند. کران مسجد یکی از بزرگ‌ترین کران‌های روستا است.

امروز ساکنان این روستا بیش از ۱۰۰ خانوار است که جمعیتی حدود ۷۰۰ نفر را شامل میشود.متاسفانه بعضی از خانوارها خانه های خود در دل کوه را رها کرده و به پایین کوه آمده و خانه های آجری ساخته اند که این باعث نوعی تضاد معماری شده است و به شدت بر چهره زیبای روستا تاثیر منفی میگذارد.

داخل خانه ها کوچک و ساده اما تمیز است. هر کدام به فراخور صاحبش چند اتاق کوچک دارد که با طاقچه و پرده و چند پشتی تزیین گشته است. خانه ها عموما چند طبقه هستند. طبقه اول برای آغل حیوانان تعبیه شده و طبقه بعدی برای سکونت آماده میشود. خانه ها مانند روستاهای دیگر تپه ای٬ به صورت پلکانی هستند و کوچه های باریک با شیب تند آنها را به هم متصل میکند.

ورودیه هر خانه برای بازدید نفری ۲۰۰ تومان است! بدین ترتیب صاحب خانه با خوش رویی شما را وارد حریم خصوصیش کرده و توضیحات و اطلاعات لازم را ادا میکند. ویژگی سکونت در دل سنگها این است که در تابستان خنک و در زمستان تا حدودی گرم میماند. البته کندوان زمستان سرد و طولانی دارد به طوریکه فصل توریستی آن تنها از بهار شروع شده و تا اوایل پاییز ادامه میابد.

یکی از بزرگترین جاذبه های توریستی این دهکده زیبا٬ هتل لاله کندوان است.این هتل سومین هتل صخره ای جهان است و باعث شده تا توریستهای زیاد خارجی برای سکونت در این روستای آرام و در دل سخره های پر از انرژی به این هتل بیایند تا جاییکه معمولا از ماه ها قبل اطاقهای آن رزرو مبیاشد.

این هتل سال‌ها پیش فقط شامل چند خانه صخره‌ای بود که همگی به یک هتل تبدیل شدند. هتل سنگی <لاله کندوان> که کارگران بومی و غیربومی بیش از 8 سال به خاطر تراشیدن و شکل دادن آن عرق ریختند و زحمت کشیدند تا به این زیبایی درآمده است.

هتلی با شبی 120 تا 250 هزار تومان برای هر مسافر.لاله، نخستین هتل صخره‌ای در کشور است. ورودی این هتل، 5 هزار تومان است. بی‌برو و برگرد. و این خود نشان می‌دهد که چه هزینه‌ای برای ساخت آن صرف شده است.