ایران‌بوم

قدر مسلم آن است که «روزه» بر حسب ظاهر خالی نگهداشتن شکم از موادغذایی در طول چندساعت از شبانه‌روز است، ولی درکنار آن، نکته‌های فراوان در اهداف روزه‌داری وجود دارد که هریک از مسلمانان واقعی و خداترس، مکلف به رعایت آن‌ها هستند. نکته‌های پنهان روزه‌داری برحسب اولویت، به این شرح است:

ـ درک گرسنگی و تشنگی، ـ یادآوری روزهای سخت و دشوار بینوایان و محرومان جامعه انسانی، احساس و ایجاد رحم و مروت و انصاف در رسیدگی به امور فقرا و کمک‌رسانی به افراد ضعیف و ناتوان، ـ خدمت به مردم و نیازهای مادی و معنوی آنان در تمامی زمینه‌های اجتماعی، از جمله راه و روش رستگاری، برخی از مردم روزه‌دار، به هنگام روزه‌داری، بسیار سُست و بی‌رمق و بی‌حال و ناتوان و فاقد خدمت‌رسانی به مردم و خانواده‌هایشان می‌شوند. درحالیکه هدف روزه‌داری، عکس این ماجراست، زیرا ما روزه می‌گیریم که بیشتر به مردم خدمت کنیم و بیشتر مراقب نفسانیات و اعمال و رفتار خود باشیم. بنابراین، چنانچه به هنگام روزه‌داری از خلق رو بگردانیم، فرمان الهی را اطاعت نکرده‌ایم.

باید توجه داشت که «عبادت» و «بندگی» را نمی‌توان به حساب مردم گذاشت، اگر شهروندی، «نماز» می‌خواند و یا «روزه» می‌گیرد، نباید منت برخلق خدا بگذارد، زیرا عبادت یک موضوع شخصی و فردی و رابطه‌ای بین «فرد» و «خدا» است.

برخی از مردم، درظاهر دهان خود را از نوشیدنی و خوردنی بسته نگه می‌دارند، ولی در خفا از تهمت و غیبت و الفاظ رکیک و شرارت و جنگ و دعوا و دشمنی علیه یکدیگر غافل نمی‌شوند! فلسفه عبادت، خدمت به خلق خداست و ظاهرسازی در عبادت، معنی و مفهوم ندارد. همه ادیان الهی، خدمت به مردم، نیکوکاری، درستکاری، صداقت، حسن نيّت و استقامت و پایداری در روزهای سخت زندگی را سرلوحه وظایف دینی قرار داده‌اند و پیروان خود را از دروغ و تملق و چاپلوسی، ریا و تزویر منع کرده‌اند.

خلاصه کلام آنکه، «روزه» علاوه براینکه یک فریضه واجب برای مسلمانان و سایر ادیان الهی است ، یک سیستم کنترل احساسات، هیجانات و هوس‌ها و نفسانیات درونی است.

قهرمان، درماه مبارک رمضان به کسی گفته می‌شود که در کنار او سفره غذای رنگارنگ و متنوع و خوش‌عطر و بو پهن شده باشد، ولی او ابداً تقاضای خوردن و حتی دیدن آنرا به دل راه ندهد.

این نوع پرهیزکاری به انسان کمک می‌کند تا در زندگی اجتماعی به طمع ،به‌مال حرام و زیاده‌طلبی و تجاوز به حقوق دیگران راه ندهد، وگرنه خالی نگه‌داشتن شکم و سحری خوردن و افطاری کردن و نذری دادن و مهر «نماز» برپیشانی حک کردن، راه و رسم مسلمانی و خدمت به خالق و مخلوق نیست!