ایران‌بوم

دلبستگی و تعلق خاطر به اهل بیت، شرح گرفتاری ها و بیماری ها را به محضر آنان بردن و تقاضای برآمدن حاجات از آنها، خویی دیرینه، دیرپا و نهادینه در میان ایرانیان است.

adidas team water bottles for sale craigslist 2017 | IetpShops , New Balance 327 Moonbeam Leopard , men air max jordan 13 , 4011496719 , Where To Buy

از گذشته های خیلی دور، داستان های زیادی به گوش رسیده است که همه تاکیدی داشته اند بر کمک و یاری اهل بیت به مردمی که در پی چاره برای رفع گرفتاری هایشان بوده اند. این تعلق خاطر نه تنها هیچ گاه زوال نیافته که هماره رو به اعتلا گذاشته است.

امروزه نیز با وجود وزیدن امواج مدرنیته و مدرنیزاسیون از همه سو، باز هم بسیاری از مردم در تنگناهای بیماری و گرفتاری دست نیاز به سوی آستان اهل بیت دراز می کنند و شفا و کارگشایی را از آنان طلب می کنند. با خواندن مطالبی از جنبه های مختلف زندگی مردم در تهران قدیم این شباهت ها در وجوه مختلف بیشتر برایمان آشکار می شوند.

نذرکردن در ماه محرم و صفر و اعتقاد به این که نذورات در این دو ماه بهتر مورد قبول قرار می گیرند یکی از جنبه های این تعلق خاطر مردم به اهل بیت است.

جعفر شهری در جلد دوم «طهران قدیم» در باره نذورات تهرانی ها می نویسد: «آب دادن، شربت دادن، سقایی، دادن نان و ماست، انواع آش ها مانند آش کشک، آش شله قلمکار، شیربرنج، آش امام زین العابدین، مخصوصا آش «ابو دردا» که مواد لازم این دو آش را هم گدایی می کردند. خرما، حلوا، شکر پنیر، اگر فصل میوه بود انجیر، انواع چلو و پلو، امثال عدس پلو، رشته پلو، لوبیا پلو و. . . و دیگر کاه پاشیدن به سر دسته های سینه زن، گل مالیدن به سر و صورت و تشت گل برای این کار تهیه کردن و سر راه دسته ها در اختیار گذاردن، سر برهنه، پا برهنه راه رفتن، سینه زدن، زنجیر زدن، زیر علم و کتل و بیرق رفتن، تمامی دو ماه را بدون نظافت و استحمام گل و لجنی ماندن، و دیگر، یک یا چند بار ختم قرآن کردن، همه روزه (زیارت وارث) خواندن، عهده دار شدن خدمتی از خدمات عزاخانه ها و دسته ها مانند اداره کردن سماور، «قهوه چی گری»، چای دادن، استکان جمع کردن، آب دادن، جاروکشی، قلیان چاق کردن و قلیان دادن، کفش جفت کردن، و دیگر، تهیه قلیان و منقل، تا کوچک ترین و بی قیمت ترین اشیا مانند آفتابه بــــرای مستراح و جارو و نمک و آب دیگ های آش و پلو و آنچه را که توانایی آن را داشته باشند.»

شهری به نوع دیگری از نذورات نیز اشاره می کند و در این باره به این موارد اشاره می کند: «نذر سکوت در تمامی دوازده روزه عزا یا تا آخر محرم و صفر، تقلیل غذا، تشنگی، گرسنگی، بیخوابی، کمک به همنوعان و عجزه، مانند عصاکشی نابینایان و مداحان و روضه خوان های نابینا، پوشانیدن در سوراخ های راه آب برای حفظ سقوط مردم در آنها، نصب چند شعله چراغ نفتی در معابر و پیچ کوچه ها و زیر تاقی ها، دادن نان و گوشت به سگ ها، سرکشی به زندانیان و بیماران بی بضاعت و پرداخت بدهی و تهیه دوا و غذا برای آنها و دیگر واسطه اصلاح و وفاق و صفا شدن میان زنان و شوهران و دوستان و برادران مکدر و از این قبیل تا نفعی از آن به غیر برسد.»

منبع: روزنامه اطلاعات