ایران‌بوم

فیلم قابل تحسین «بوسیدن روی ماه» می‌توانست با یک بازنگری در ریتم نیمه دو فیلم و موسیقی متن روانه اکران در سینماهای سراسر کشور شود. جا دارد که موسیقی متن این فیلم از حالت ملودی غمگین و حزن آور به یک موسیقی تفکربرانگیز نزدیک به حماسه، تغییر یابد؛ چرا که آنچه در فیلم مشاهده می‌شود بیش از آنکه فضای غم و اندوه باشد، فضای حس ایثار، اخلاق و فداکاری است.

«بوسیدن روی ماه» حاصل همکاری موفقیت آمیز منوچهر محمدی و همایون اسعدیان است که پیش از این نیز در فیلم به یاد ماندنی «طلا و مس» نتیجه داده بود اما می‌توان گفت که «بوسیدن روی ماه» در مجموع از فیلم «طلا و مس» بهتر نیست.

«بوسیدن روی ماه» در سکانس‌های افتتاحیه، یادآور فیلم به یاد ماندنی و منحصر به فرد «یه حبه قند» ساخته رضا میرکریمی است اما در ادامه خود از آن فضا فاصله می‌‌گیرد و این یکی از غافلگیری‌های این فیلم است.

اگرچه بُن‌مایه این فیلم، چشم انتظاری مادران برای بازگشت پیکر مطهر فرزندان‌شان از سفر دفاع مقدس است، ولی باید گفت که این فیلم به مسائل مربوط به نسل‌های مختلف، مسائل اجتماعی و مرور اصول اخلاقی مخصوصا ایثار و عدم دروغگویی هم توجه ویژه دارد.

مساله مربوط به نسل‌ها در این فیلم در گفتگوهای مادربزرگ و نوه جلوه دارد که می‌بایست بسط و توسعه بیشتری در فیلمنامه داشته باشد. همچنین استفاده از خاطره‌ها می‌توانست به کاست‌های قدیمی محدود نشود تا برانگیختن حس خاطره انگيز مخاطب، او را در همراهی بیشتر با فیلم یاری می‌داد.

تمهید ترمیم ظاهری ستاد تفحص، تمهیدی تکراری در سینمای ایران است؛ چرا که چهارده سال پیش از این در فیلم سینمایی «آژانس شیشه‌ای» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا مورد استفاده قرار گرفته است. در اینجا نیز فیلمنامه می‌بایست با استفاده بیشتر از تجربیات و مشکلات سال‌های اخیر در امور مدیریت این ستادها، فضای کامل‌تری را خلق می‌کرد، چراکه به نظر می‌رسد صرف مرور رفت و آمد آن زن که مرتب و در زمان‌های مراجعه «شیرین یزدان‌بخش» (احترام سادات) به ستاد مراجعه می‌کند و خواهان انجام کار خود است، کافی نیست و باید بیشتر به این مساله پرداخته می‌شد.

شخصیت‌پردازی و بازی زن‌ها در این فیلم عالی است، به ویژه بازی دو مادر که کم نظیر است و حتی در شخصیت‌پردازی نیز کامل‌کننده همدیگر هستند، اما بازی مردها در فیلم جلوه خاصی ندارد، به جز بازیگر نقش «احمد» که بازی کوتاه و البته تامل‌برانگیزی دارد.

می‌توان امیدوار بود همکاری‌های دیگری نیز در آینده بین «منوچهر محمدی» و «همایون اسعدیان» ببینیم؛ چرا که به نظر می‌رسد یکی از رویایی‌ترین تیم‌های سینمایی به شکل تهیه‌کننده، کارگردان در سینمای ایران شکل گرفته است و می‌تواند منشأ تولید فیلم‌های ارزشمندی قرار گیرد.

------------------------------------------------------------

نویسنده: حسن شیخ‌حائری

عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران