ایران‌بوم

برگرفته از خبرگزاری میراث فرهنگی: پردیس ساسانی سرآب بهرام شامل نقش برجسته ای با شکوه بازمانده از دوران ساسانیان در 6 کیلومتری نورآباد ممسنی در کنار روستایی به همین نام سال هاست به حال خود رها شده که به همین دلیل به یکی از اهداف تیراندازی مردم بومی و گردشگرانی بدل شده است که به این منطقه سفر می کنند، به همین دلیل بسیاری از قسمت های ظریف این حجاری توسط گلوله تخریب شده است.

نقش برجسته ساسانی سرآب بهرام

خبرگزاری میراث فرهنگی – گروه میراث فرهنگی ـ در این نقش برجسته که به گفته باستان شناسان در سده 5 میلادی حجاری شده است ، بهرام دوم پادشاه ساسانی را تصویر کرده است که به همراه چهار تن از بزرگان دربار خود بر فراز چشمه ای که از زیر پایشان از دل کوه بیرون می آید ایستاده اند و به نشانه احتران انشگت های سبابه خود را رو به آسمان گرفته اند.

به گفته مردم محلی این چشمه سال ها پر آب بود و در دو سوی جوی آبی که از آن جاری می شد درخت ها و درختچه های زیادی رشد کرده بود ، با این حال اما به دلیل خشکسالی های اخیر هم آب چشمه به شدت کم شده است و هم درخت ها و گیاهان اطراف آن خشک شده است، علاوه بر این نقش برجسته حجاری شده در سرآب بهرام به دلیل عدم محافظت به شدت تخریب شده است به گونه ای که رفته رفته بخش عمده ای از ظرافت های آن از بین رفته است.

یکی از مردم روستای سرآب بهرام در این باره به ما می گوید این نقش برجسته با توجه به فاصله ای که از روستا دارد به سیبلی برای هدف تیراندازی مردم روستا در مراسم های عروسی و افرادی که برای تفریح به این منطقه می آیند تبدیل شده است به همین دلیل هم در این سالها این نقش برجسته آسیب های بسیاری دیده است.

سوراخ های به جا مانده بر این نقش برجسته آن را به اثری تاریخی باز مانده از جنگ شبیه تر کرده است تا اثری با شکوه بازمانده از دوران ساسانیان، با وجود این هیچ توجه خاصی به این اثر منحصر به فرد صورت نگرفته است.

با این حال این نقش برجسته حتی تابلویی برای شناسایی نیز ندارد و برای یافتن آن باید ابتدا آدرس روستای سرآب بهرام را پرسید و سپس از مردم محلی سراغ این نقش برجسته را جویا شد، آب در نزد ساسانیان ارزش و اهمیت بسیاری داشته است، به همین دلیل در زمان آنها سرچشمه آب ها و رودخانه ها بسیار مقدس شمرده شده و از آلوده کردن آنها اجتناب می کردند.

برخی از باستان شناسان بر این باور هستند سرچشمه سرآب بهرام محل تامین آب باغی ایرانی بود که به عنوان نخجیرگاه و شکارگاه شاهی از آن استفاده می شد وجود نقش برجسته متعلق به بهرام دوم نیز اصحت این گمانه زنی را تقویت می کند

به رغم آنکه ساماندهی و بازسازی این مجموعه می توانست علاوه بر صیانت از یک مجموعه تاریخی-فرهنگی، موجب توسعه گردشگری و رونق اقتصادی منطقه شود اما در اثر ناکارآمدی مدیریت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، عدم رسیدگی به این مجموعه و توسعه تدریجی خانه های روستایی منجر به نابودی تدریجی این مجموعه منجر شده است.

امروزه چشمه سراب بهرام مملو از زباله گوناگون است و هیچ نشانی از پاکیزگی و تقدس و احترامی که ساسانیان برای آب در جغرافیای خشک ایران زمین قائل بودند دیده نمی شود. این مجموعه هنوز مورد مطالعات باستان شناسی قرار نگرفته و حتی حدود عرصه و حریم آن نیز مشخص نشده است.

در حالی است که سازمان میراث فرهنگی اخیرأ پرونده باغ ایرانی را در فهرست جهانی یونسکو به ثبت رسانده است به نظر می رسد توجه به این چشمه که اطراف ان باغی باستانی از زمان ساسانیان قرار داشته است را بیش از پیش لازم کرده است.