ایران‌بوم

آیا واقعا راهی برای شناخت شاهنامه نیست؟ این شیوه‌ی رفتار، یعنی صورت مسئله را مدام بزرگ و پیچیده کردن و سرانجام در گوشه‌ای نشستن و در وصف مشکل یا مئله سخن گفتن، از جمله علل عقب‌ماندگی ما بوده و هست.

نویسنده با هدف شناخت شاهنامه، پژوهشی را آغاز می‌کند تحت عنوان حماسه‌ی فردوسی. نویسنده در ابتدای کتاب می‌آورد:
ما نیازمندیم که فرهنگ خود را خوب بشناسیم و درست به مردم خود، بویژه جوانان بشناسیم، تا بدانند که بودیم؟ از کجا آمده‌ایم؟ و به کجا می‌رویم؟ چنانکه فردوسی وقتی دید بی‌هویتی و ستم در روزگار او رواج یافته، و حکام عرب - که حسابشان از اسلام کاملا جدا بود - و امیران ترک براین سرزمین تاخته‌اند، می‌نشیند و به چه حوصله‌ای، چه عظمتی را از غارت و فراموشی حفظ می‌کند.
برای رویارویی در برابر اندیشه‌ها و فرهنگ‌هایی که اندیشه‌ی دینی، فرهنگ اسلامی و ملی ما را تهدید می‌کنند، شناخت شاهنامه خود یکی از راه‌هاست.

کتاب در یازده بخش تنظیم شده است. عناوین بخش‌ها عبارتند است :
خداوند جان و خرد، نخست آفرینش خرد را شناس، گفتار اندر وصف آفرینش عالم، گفتار اندر آفرینش مردم، گفتار اندر ستایش پیغمبر(ص)، گفتار اندر فراهم آوردن شاهنامه، نظریه‌ی ادبی فردوسی، گفتار اندر داستان ابو منصور دقیقی، گفتار اندر داستان دوست مهربان، گفتار اندر ستایش امیرک منصور، گفتار اندر ستایش سلطان محمود.

در مقدمه‌ی کتاب، به قلم دکتر شرف‌الدین خراسانی چنین آمده است :
درباره‌ی فردوسی هرچه گفته شود کم است ... نوشته‌ی آقای مهاجرانی را مزایایی‌ست که می‌کوشد تا مرز شعر پیش برود ... و می‌کوشد که فردوسی را نه آنگونه که کسان آرزو می‌کنند تا چنان بوده باشد، بلکه آن چنان که در خود بوده است، بشناسند ...