ایران‌بوم

در این میان و در این هنگامه‌ای که غرب و رسانه‌های وابسته به غرب برای « شارلی» بر پا کرده بودند، آقای دومینیک دوویلپن وزیر امورخارجه و نخستوزیر پیشین فرانسه اعلام کرد : «داعش فرزند زشت سیاستهای متکبرانه‌ی غرب است ».

دومینیک دوویلپن در گفتوگو با یک شبکه‌ی غیر دولتی فرانسوی گفت : سیاستهای غرب [آمریکا ـ اروپا] عامل گسترش کانونهای تروریسم در سراسر جهان است... گروه تروریستی داعش، فرزند زشت این سیاست متکبرانه و بی‌پایه است.

وی با توجه به گسترش تروریسم در جهان، هشدار داد که : « زمان آن رسیده است که اروپا و آمریکا از تجربهی جنگ افغانستان، درس بگیرند.»

دوویلپن افزود : در سال 2001 [ هنگام یورش نظامی به افغانستان] ما یک کانون اصلی تروریسم داشتیم و اکنون پس از 13 سال عملیات نظامی در افغانستان، عراق، لیبی و مالی به علت سیاستهای تناقض‌آمیز ما، کمابیش 15 کانون تروریستی ایجاد شده‌اند.

دوویلپن، شمار اعضای داعش را در حال حاضر میان 20 تا 30 هزار تن اعلام کرد و گفت: جنگ [غرب] در خاورمیانه، چونان ریختن بنزین بر روی آتش است.

هنگامی که امپریالیسم آمریکا و استعمار بریتانیا در سال 2004 میلادی خواستار رای شورای امنیت برای یورش نظامی به عراق بودند، دولتهای فرانسه، روسیه و آلمان با این کار به مخالفت برخاستند و در آن هنگام، آقای دومینیک دوویلپن وزیر امور خارجه‌ی فرانسه بود.

با تجربه‌ی جنگ افغانستان و نیز جنگ عراق، دوویلپن در گفتوگوی تلویزیونی اخیر خود افزود : « وارد هر جنگی که بشویم، ناچار برای حل مشکل ناتوانی و بی‌کفایتی خود در پاسخ دادن به تهدیدات، جنگ دیگری را راه بیاندازیم ».

و این درست عمل کرد غرب (آمریکا + ناتو ) پس از شکست و ناکامی در عراق و افغانستان است که امروزه ما شاهد «نبرد دروغین» غرب و چاکران ترک و عرب، علیه داعش و یا جنگ نمادین فرانسه در افریقا علیه «بوکوحرام» و... هستیم.

سخنان آقای دومینیک دوویلپن به عنوان وزیر امور خارجه و نخست‌وزیر پیشین دولت فرانسه یک گمانه‌زنی از سوی برخی دیده‌بانان مسایل بین‌المللی یا مقاله‌ای در یک روزنامه و یا خبری در یک رسانه دیداری ـ شنیداری نیست. این سخنان از سوی کسی گفته میشود که نخستوزیر دولت فرانسه بوده و به همهی حقایق سیاسی « غرب » آشناست.

سخنان آقای نخست‌وزیر پیشین دولت فرانسه در اینباره که داعش فرزند نفرت‌انگیز و زشت غرب است، نیاز به «راستی آزمایی» ندارد. زیرا سخن کسی است که خود شاهد ماجرا بوده است.

در راستای سخنان آقای دومینیک دوویلپن باید به این مساله مهم اشاره شود که دستگاههای اطلاعاتی و جاسوسی کشورهای اروپایی، بارها آماری از شمار شهروندان این کشورها که به تروریستهای « النصره»، داعش و دیگر گروههای تروریستی پیوسته‌اند، منتشر نموده‌اند. این امر نشان می‌دهد که این افراد از سوی دستگاه‌های اطلاعاتی و جاسوسی کشورهای اروپایی، تعلیم داده شده، مجهز کرده شده و با وعده و وعیدهایی برای پیوستن به صفوف تروریستها به سوریه و عراق گسیل شده‌اند.

این دولتها، اگر به راستی از کرده‌ی خود پشیمان شده‌اند (که هرگز چنین نیست و برای ادامهی سیاست ضد بشری خود نیاز به این گروهها دارند) باید، این افراد را به محض بازگشت به کشورهای خود را دستگیر کرده و مورد پیگرد قرار دهند.
از سوی دیگر، حمایت بیدریغ و آشکار و پر سر و صدای غرب ( اروپا و آمریکا ) از به اصطلاح معارضان سوری که امروز در قالب سازمانهای تروریستی النصره، داعش و... در حال نابودی بخشهای بزرگی از خاورمیانهاند و هنوز نیز این حمایت ادامه دارد و سخن بر سر تعلیم و تجهیز 15 هزار «تروریست خوب» برای برافکندن دولت قانونی سوریه است، درستی سخنان آقای دومینیک دوویلپن زا نشان میدهد که «داعش فرزند نفرتانگیز و زشت غرب است ».
همزمان، سخنگوی رسمی انصارالله در یمن اعلام کرد : این جنبش شواهد کافی در اختیار دارد که القاعده با حمایت کشورهای [ عربی ] منطقه در یمن فعالیت و جنگافزار و سرمایهی لازم را از این کشورها تامین میکند.
همچنین در این راستا، کمیته‌ی امنیت و دفاع مجلس ملی عراق اعلام کرد: هواپیماهای آمریکایی، تروریستهای داعش را در منطقهی صلاح‌الدین به سلاح و تجهیزات نظامی مجهز کردهاند.

راهپیمایی پاریس نمایش جنایتکاران جنگی بود

چند تن از روشنفکران فرانسوی راهپیمایی سران برخی رژیم‌های غربی به حمایت از نشریه شارلی ابدو را راهپیمایی جنایتکاران توصیف کرده و آنان را آتشنشانان آتش‌افروز خواندند.

لودیوین باتینی (مورخ)، امانوئل بوردو (منتقد سینما)، فرانسوا کرسه (مورخ و نویسنده)، سدریک دوران (اقتصاددان)، اریک هازان (ناشر) رازمیگ کوشیان(جامعهشناس)، تییری لابیکا (مورخ)، مروان محمد (جامعه شناس)، اولیویه نوو(مورخ هنر) ویلی پلتیه (جامعه‌شناس)، اوژنی رنزی (منتقد سینما)، گییوم سیبرتن بلان (فیلسوف)، ژولین تری (مورخ)، رمی تولوز (ناشر) و انزو تراورسو(مورخ) با انتشار یک متن مشترک خاطر نشان کردند: ما بهت و اندوه ناشی از سوء قصد علیه اعضای مجله شارلی ابدو را درک می‌کنیم اما در قبال صدور فرمان سوءاستفاده از این قتلها سرگیجه گرفته‌ایم. ما احساس همدردی میکنیم اما آتشنشانان آتش‌افروزی این تظاهرات را مصادره کردند که برای اعاده حیثیت خود با استفاده از جنازه‌های قربانیان، از هیچ وقاحتی فروگذار نیستند. مانوئل والس، فرانسوآ اولاند، نیکولا سارکوزی، بریس هورتفو، ژان - فرانسوا کوپه، آنگلا مرکل، دیوید کامرون، ژان - کلود یونکر، ویکتور اوربان، بنیامین نتانیاهو، آویگدور لیبرمن، نفتالیبنت، فرستادگان اردوغان و... همه صف دورویان فرومایه را تشکیل می‌دهند.

در این یادداشت که توسط لوموند منتشر شده خاطر نشان گردیده است:این مضحکه زشت مشکل می‌تواند هزاران کشته غزه را به فراموشی بسپارد، غزهای که آویگدور لیبرمن، وزیر امور خارجه اسرائیل حتی در فکر پرتاب بمب اتمی بود هنگامی که نفتالی بنت با بادی در غبغب میگفت که عرب‌ها را کشته است؛ یک میلیون قربانی که محاصره اقتصادی در عراق به بار آورده است، از یادها بزداید. کسانی که در صف نخست تظاهرات پاریس دیده شدند، در نقاط دیگری دستور کشت و کشتار مشابهی داده‌اند.

والس [نخست‌وزیرفرانسه] با ســر دادن فریـاد در مورد «آزادی» و « روامداری» اعلام کرد که «همه می‌توانند در تظاهرات شرکت کنند». همان فردی که تظاهرات علیه کشتار فلسطینیان را ممنوع کرده و با گاز اشک‌آور کارکنان اعتصابی راه‌آهن را پراکنده می‌کند و دانش‌آموزان پشتیبان خارجیان اخراجی بدون پروانه اقامت را در هم میکوبد، به ما درس آزادی بیان میدهد.

نویسندگان این بیانیه تصریح می‌کنند: ما در این اتحاد مقدس (!) شرکت شانتاژ نخواهیم کرد. در گذشته دیده‌ایم که اینگونه اتحادها چه قصابی‌هایی میتوانند به بار آورند. فعلا، شانتاژ به ایجاد اتحاد مقدس کمک میکند تا خشم اجتماعی و طغیان علیه سیاست چندین ساله دولتها را خنثی کنند. والـس به ما تلـقین میکنـد که « همه ما شارلی هستیم» و « همه ما مامور پلیس هستیم». نه، ما شارلی نیستیم. اگر چه ما از مرگ گرافیستها و روزنامه‌نگاران شارلی غمگین هستیم، ما نمی‌توانیم مشغله ذهنی‌ای را که در این مجله علیه مسلمانان ریشه کرده و آنها را به تروریسم، به «ابله‌ها»، به مساعده‌گیرها تشبیه می‌کرد، به حساب خود بنویسیم. ما پلیس نیستیم. مرگ سه مامور پلیس رویدادی غم‌انگیز است. اما، این حادثه ما را به سر دادن سرود نهاد پلیس وانخواهد داشت. کنترل‌های بر پایه چهره افراد، دستگیری جمعی خارجیان بدون جواز اقامت، تحقیر روزمره، کتک‌کاری گاهی مرگبار در کلانتری‌ها، استفاده از فلاش‌بال‌ها که معلول می‌کند، پرتاب نارنجک‌های تهاجمی که می‌کشد، ما را برای همیشه از این کار منع می‌کند. در کشوری که ثروت‌های بی‌شرمانه با فقر کمرشکن در هم آمیخته، بی‌آنکه قادر باشیم به طور جمعی ابراز انزجار کنیم. ما همچنین شمع‌هایی برای شش بی‌مسکن (کارتون خواب) که در هفته کریسمس 2014 در فرانسه درگذشتند، روشن خواهیم کرد.

( روزنامه لوموند - برگرفته از کیهان 2/11/93 - ر 2)