ایران‌بوم

در این میان پرسشی که هرگز مطرح نشد این بود که دیپلمات مزبور آن همه شیی باارزش را چگونه و با هم‌کاری چه کسانی به چنگ آورده بود ؟ و اگر کسانی که وی را برای این تاراج بزرگ یاری داده‌اند، مورد شناسایی قرار گرفته‌اند، با آنان چه برخوردی شده است ؟
تاراج میراث فرهنگی، تاریخی و تمدنی ایران در پوشش مصونیت دیپلماتیک، تازگی ندارد. از این رو، و با توجه به خاطرات تلخی که در این باره وجود دارد، زمان آن رسیده که برای پایان دادن به این روند، کاری کارستانی شود.
در این‌گونه قاچاق‌ها، دو گروه دخالت دارند : یک گروه که قاچاقچیان عتیقه و تبعه‌ ایران هستند، و گروه دوم دیپلمات‌هایی که مصونیت دیپلماتیک خویش را سپر غارت یادمان‌های ملی ما می‌کنند.
در مورد گروه اول، اگر همین قوانین کنونی اجرا شود، کم‌تر کسی جرات خواهد کرد برای دیپلمات‌ها دلالی کند. اما در مورد دیپلمات‌ها، به دلیل قوانین بین‌المللی محدودیت‌هایی وجود دارد که دولت‌ها ( به ویژه دولت‌های کشورهایی چون ایران ) باید برای رفع آن‌ها از طریق مراجع بین‌المللی و با اصلاح بخش‌های مبهم مقررات مربوط به مصونیت دیپلماتیک، اقدام کنند.
در همین راستا یک خبرنگار ایسکانیوز با رضا نیکپور، دبیر دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی کشورمان گفت‌وگو کرده است.
نیک‌پور در خصوص پیشنهادات ارایه شده از سوی دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی به رییس اداره فرهنگ کمیسیون ملی یونسکو در کارگاه آموزشی کنوانسیون‌های میراث فرهنگی یونسکو گفت: به نظر می‌رسد قوانین داخلی در حوزه میراث فرهنگی تا حد زیادی کامل و کافی است و مشکل در به اجرا درنیامدن صحیح آن است. اما در مورد قوانین بین‌المللی مربوط به ممنوع کردن و جلوگیری از ورود و صدور و انتقال مالکیت غیرقانونی اموال فرهنگی، خلاهایی در مورد فعالیت‌های قاچاق و غیرقانونی دیپلمات‌ها وجود دارد.
در صورت سوءاستفاده و ارتکاب جرم به دلیل مصونیت دیپلماتیک فقط کالاهای فرهنگی و عتیقه مصادره شده و با فرد خاطی برخورد خاصی که در چارچوب قوانین کشور مورد استفاده قرار گرفته شده، انجام نمی‌گیرد.
همین عمل از سوی فرد عادی جرم محسوب می‌شود و لازم است مشخص شود این مصونیت تا چه حد قابل احترام و تحمل و اجرا است.
نیکپور تاکید کرد: باید محدودیت‌های قانونی با کاربرد بیش‌تر در عرصه بین‌المللی پیش‌بینی شود تا شاهد انجام این‌گونه اقدامات نباشیم.
وی پیشنهاد دیگر خود را پررنگ دیدن نقش حضور سازمان‌های مردمی و در کنوانسیون‌های میراث فرهنگی یونسکو دانست و افزود: سازمان‌های مردم نهاد حلقه‌ی واصل دولت‌ها و ملت‌ها در حل مشکلات و ابهامات و عامل اطلاع‌رسانی فرهنگی هستند.
دبیر دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی بر لزوم فراهم آمدن زمینه حضور عملی این نهادها تاکید کرد و گفت: سازمان‌های مردم نهاد در خصوص میراث فرهنگی تاکنون گام‌های مثبتی برداشته‌اند که نمونه فعالیت آن‌ها در حوزه میراث معنوی کاملا مشهود است.