ایران‌بوم

آرمان‌های برخاسته از کل موجودیت ملی، از یکسو برآیند زندگی و فرهنگ گذشتۀ آن ملت است و از سوی دیگر، نشان‌دهندۀ استعداد و ظرفیت آن ملت در گذر به آینده است.

از این‌رو، عرضۀ درست و آگاهانۀ آرمانهای ملی از سوی «سیاست فرهنگی » و دریافت و پذیرش آن از سوی توده‌های مردم، این آرمان‌ها را بدل به یک هدف و خواست همگانی می‌نماید.

این گزینش، باید برپایۀ شناخت ژرف از ریشه‌های ناسیونالیسم آن ملت انجام گیرد. در غیر این صورت هرگاه این گزینش بدون شناخت ریشه‌های ناسیونالیسم آن ملت باشد، نمی‌تواند در میان جمعیت نفوذ نماید و اثر گذار باشد.

این حقیقتی است آشکار که هر اندازه در راستای تبلیغ آرمان‌های غیر ملی میان یک ملت بکوشند، این تلاشها بیهوده خواهد بود و نمی‌تواند اثرگذار باشد. یا به‌گفتۀ دیگر: اثر اینگونه تبلیغات غیر ملی در میان یک ملت بی‌دوام یا کم‌دوام خواهد بود.

کوتاه سخن آن که هدف سیاست فرهنگ، شناسایی علمی و شناساندن آرمان‌های یک ملت است. از سوی دیگر، باید بدانیم که آرمانهای هر ملت، در قالب فرهنگ آن ملت بلورینه شده است که تنها با به‌کار گیری روشهای علمی قابل شناخت است. از این‌رو، بدون شناخت ژرف فرهنگ ملت، شناخت آرمان‌های ملی امکان‌پذیر نیست.

هرگاه با روشهای علمی و برخاسته از شناخت ژرف فرهنگ ملی، آرمان‌های ملی شناخته شوند، حرکت به سوی آن آرمان‌ها موجب حرکت همگانی مردم در راه سازندگی و رفاه می‌گردد و ملت با گام‌های بلند و استوار در راه شکوفایی و تجلی استعدادها، پیش خواهد رفت.

در هرکجا و در هر زمان که شاهد حرکت همگانی مردم در راه سازندگی و رفاه هستیم، در آنجا توانسته‌اند که با به‌کارگیری روشهای علمی برخاسته از شناخت ژرف فرهنگ ملی، این فراگشت را آغاز و پیگیرند. هر زمان که شاهد ایستایی یا پسرفت این فراگشت هستیم، درآنجا شناخت آرمانهای ملی در قالب فرهنگ ملی متوقف گردیده است.