خبر

تبصره‌ای بر تدوین غزل‌های حافظ

برگرفته از تارنمای فرهنگستان زبان و ادب فارسی
 
نقطۀ آغازین بحث‌ها و مطالب مجموعۀ حاضر با طرح این پرسش آغاز می‌شود که چرا حافظ دیوان خود را تدوین نکرد و بر اقدام کسی در این باب رضا نداشت و به خط خود اشعارش را در اختیار کسی نمی‌گذاشت. پس از آن نیز مسائل حاشیه‌ای و سپس شناسائی «محمد گلندام» طرح می‌شود. در گفتار دوم نیز دربارۀ تکثیر دیوان حافظ به روش دست‌نویسی و ویژگی‌های نسخه‌های خطی شدۀ نهم مطالبی ذکر شده است. دیوان حافظ برای نخستین بار در سال 1971 میلادی، برابر با 1206 قمری و 1170 شمسی، در شهر کلکته و با مقدمه‌ای به قلم ابوطالب تبریزی اصفهانی به چاپ رسید. در این دویست سال اخیر هم دیوان حافظ بیش از دیوان هر شاعر دیگری منتشر شده است. بحث در باب این مسائل و معرفی چاپ‌های مستند به یک نسخۀ خطی سدۀ نهم (چاپ‌های تک‌نسخه‌ای) و چاپ‌های مستند به چند نسخۀ سدۀ نهم، موضوع گفتار سوم مجوعۀ حاضر است.
    عناوین دیگر گفتارهای این کتاب عبارت است از: نکاتی دربارۀ شناسائی نسخه‌های خطی سدۀ نهم؛ از سخن حافظ تا ضبط نسخه‌های خطی و از ضبط نسخه‌های خطی تا نمونه‌های چاپی؛ ضوابط تدوین غزل‌های حافظ؛ و مروری بر سه متن از دیوان حافظ. در پایان و پس از نتیجه‌گیری، مروری بر دیوان حافظ به تصحیح دکتر خانلری و بررسی حافظ به سعی سایه آمده است.
کتاب تبصره‌ای بر تدوین غزل‌های حافظ، نوشتۀ دکتر سلیم نیساری، عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی است که انتشارات فرهنگستان آن را در 209 صفحه و با شمارگان 500 نسخه و به بهای 120000 ریال منتشر کرده است.

• < قبلی
• بعدی >