ایران‌بوم

حالا دیگر در هر خانواده‌ای لااقل یک کودک بیش فعال وجود دارد که از دیوار راست بالا می‌رود. اما کمتر خانواده‌ای است که می‌داند چطور با چنین کودکی رفتار کند. بیشتر افراد وقتی در مقابل یک کودک بیش فعال کلافه می‌شوند، به تنبیه بدنی روی می‌آورند اما واقعیت این است که تنبیه بدنی کودکان بیش‌فعال آنها را دچار اختلال‌های روان‌پزشکی کرده و حس انتقام‌جویی را در این کودکان ایجاد می‌کند. بهتر است خانواده‌ها این انرژی کودکان را در جنبه‌های مثبت مانند ورزش‌هایی که انرژی زیادی از بچه‌ها می‌گیرند مانند دویدن در زمین‌های بزرگ، ورزش‌های مورد علاقه کودک یا پیاده‌روی در مسافت‌های طولانی صرف کنند. همچنین خانواده‌ها می‌توانند مسئولیت‌هایی که نیاز به صرف انرژی زیاد دارد را در صورت امکان به بچه‌ها محول کنند تا موجب تخلیه انرژی آن‌ها شود.

شروع اختلال بیش‌فعالی و بروز برخی علایم این بیماری از سن سه‌سالگی است ولی تشخیص قطعی آن در سن بالای پنج سالگی امکان‌پذیر می‌شود زیرا در سنین زیر پنج سال ممکن است فعالیت‌های کودک با بازیگوشی‌های طبیعی او اشتباه گرفته شود و در بستگان درجه یک شایع‌تر است. اگر این بیماری درمان نشود، گروهی از این کودکان در سنین بالا به مواد مخدر و سیگار، دزدی، دروغ‌گویی و بزهکاری گرایش می‌یابند و گروه دیگر نیز دچار اختلال افسردگی می‌شوند. کودکانی با علایم بیماری بیش‌فعالی بسیار تنبیه می‌شوند و مورد انتقاد قرار می‌گیرند؛ به همین دلیل ممکن است دچار اختلال افسردگی و اضطراب شوند. اولین گام در درمان این بیماری، درمان دارویی است. شرکت در جلسات مشاوره نیز از راه‌های درمان این کودکان است ولی ضمن آن نیز به دلیل ایجاد تغییر در سیستم عصبی شیمیایی، برای رفع این اختلال نیاز به دارو وجود دارد.