ایران‌بوم

خانه‌های تاریخی نه در پایتخت حال و روز خوشی دارند نه در دیگر شهرهای ایران. مراغه یکی از قدیمی‌ترین شهرهای ایران است که یکی یکی خانه‌های تاریخی خود را دارد از دست می‌دهد. نه خانه شهابیانش روزگار خوشی دارد و نه سرای شدادیه آن.

air-jordan-4-retro-cement-x-new-era-chicago-bulls-sneaker-hook-up-hat | Nike Dunk Low Pro SB 304292 - 102 White Black Trail End Brown Sneakers – Ietp - nike sb mogan mid 2 white laces for sale in ohio

خبرگزاری میراث فرهنگی – گروه میراث فرهنگی - در محوطه تاریخی شهر مراغه خانه‌هایی با معماری سنتی و تزیینات زیبا و حیاط ‌های بزرگ وجود دارد که به سبک و روش‌های قدیمی بنا شده‌اند که هر یک به نوعی بیانگر تاریخ و هویت معماری ايراني در مراغه هستند. خانه‌های به جا مانده از دوران قاجار یا اوایل پهلوی، آخرین نمونه و یادگارهای معماری ایرانی هستند معماری‌ای که امروزه به سمت و سوی دیگری پیش می‌رود و تنها همین خانه‌های قدیمی می‌توانند شناسنامه معماری ایرانی باشند.

حالا همین شناسنامه‌های معماری ایرانی به دلیل بی‌توجهی تخریب شده‌اند. آن‌هایی هم که هنوز سرپا هستند، هر لحظه بیم فرو ریختن‌شان می‌رود.

بررسی وضعیت خانه‌های تاریخی مراغه خبرهای خوشی ندارد. سعید ستارنژاد، دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی می‌گوید:« «خانه آصف» یکی از زیباترین خانه‌های قاجاری مراغه بود که چندی پیش از سوی شهرداری تخریب شد، خانه «محمدی» هم این روزها حال خوشی ندارد.»

به گفته او، برخی از خانه‌های قدیمی هم محل تجمع معتادان شده است و زمانی که مردم با خانه‌های مخروبه، محل اجتماع معتادان مواجه می‌شوند هر چقدر هم آن خانه ارزشمند باشد، ترجیح می‌دهند زود‌تر تخریب و جای آن پاساژ یا خانه جدید ساخته شود زیرا این بافت و خانه‌ها نه تنها برای آن‌ها سودی نداشته بلکه امنیت آن‌ها را نیز زیر سوال برده تا آنجا که حتی بعضی افراد زندگی در این محل‌ها را مایه خجالت می‌دانند.»

ستارنژاد می‌گوید:« این ‌خانه‌های تاریخی تخریب می‌شود در حالی که شهرستان مراغه حتی موزه مردم شناسی ندارد.»

خانه شهابیان، حیدارنلو، محمدی، زارعی، قازانچی، خدایاری و... از خانه‌های قدیمی مراغه به شمار می‌روند که تا کنون در برابر تخریب‌ها مقاومت کرده و هنوز امکان نجات و تغییر کاربری آن‌ها وجود دارد.

این دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی از خانه شهابیان به عنوان یک نمونه خاص یاد کرده و می‌گوید: قدمت این خانه به اواخر قاجار و اوایل پهلوی می‌رسد. این بنا در بخش مرکزی، خیابان خواجه نصیر، خیابان شیخ تاج قرار داشته و دارای پلانی به شکل مستطیل است. سه طبقه اول، دوم و زیرزمین دارد که طبقه اول شامل سه اتاق و دو هال ورودی که با شش پله اختلاف سطح از کف حیاط قرار گرفته و یک راه پله در داخل ساختمان ارتباط به طبقه دوم که شامل یک ورودی یک اتاق و یک انباری است را میسر می‌سازد. طبقه زیرزمین نیز شامل سه اتاق است. این خانه در صورت مرمت می‌تواند تبدیل به مجموعه‌ای جذاب برای گردشگران شده و همچنین یکی از عناصر هویت بخش شهر برای همیشه زنده بماند.»