ایران‌بوم

اگر روزگاری تنها از گرد و غبار ناشی از مدیریت‌‌ رها شده زیست محیطی در عراقِ پس از فتح توسط غربی‌ها رنج می‌کشیدیم و تلاش داشتیم با آموزش شیوه‌های ایرانی مقابله با بیابان‌زایی به ایشان، تا حدودی مرتفعش کنیم، امروز باید فکری به حال آسیب‌های وارد آمده به سرزمین خودمان کنیم که اینقدر زیاد شده که می‌تواند ما را در تولید گرد و غبار به خودکفایی برساند!

shock drop air force 1 full uv reactive | Streetwear & Hip Hop Klamotten Online Shop , DefShop

اگر ده سال به عقب برگردیم، احتمالا با شنیدن «گرد و غبار» تصویری که به ذهنمان ‌خواهد رسید، گردی در حد تکاندن قالی پیش از عید خواهد بود و نهایتا هوای غبار‌آلود برخی روزهای گرم که باد می‌وزد؛ تصوری ساده که در سال‌های اخیر به شدت دگرگون شده و اثری از آثار آن در دست نیست، چراکه پدیده گرد و غبار جزئی از زندگی بسیاری‌ از ما شده است؛ در اهواز و برخی شهرهای غربی و جنوبی کشور بیشتر و در شهرهای دورتر، کمتر.

به گزارش «تابناک»، از سال 86 که گرد و غباری غلیظ‌، بی‌صدا مرزهای غربی کشورمان را در‌نوردید و وارد کشور شد تا کنون، هرچند به عدد چند سال بیشتر نگذشته، تغییرات آنچنان گسترده بوده که دیگر کمتر کسی را می‌توان یافت که چیزی درباره گرد و غبار وارداتی از کشور همسایه نشنیده و از اثرات شوم آن در امان مانده باشد.

سال‌ها گذشته و غبار غلیظ بخشی از زندگی روزمره هموطنان ساکن خوزستان، لرستان، کردستان، کرمانشاه و... شده و شهرهای دور‌تر نیز هرازچندگاهی از این سفره آلوده بی‌بهره نمی‌مانند؛‌ اما هرچه درد فراگیر‌تر شده و اثرات نامطلوب آن همه‌گیر‌تر می‌شود، ظاهرا تنها حساسیت‌ها نسبت به موضوع کاسته می‌شود.

اما همه این‌ها تنها بخشی از ماجراست؛ بخشی که به معضلات زیست محیطی کشور عراق اشاره دارد که اثرات نامطلوب آن در اثر بادهای منطقه‌ای به اعماق مرزهای کشورمان راه یافته و مردم را به سختی می‌اندازد؛ سختی که نه، رنجی که قطعا اثرات مزمن شدیدی بر سلامت مردم دارد، ولی فعلا دوران ظهور و بروز آن نرسیده و چون دیده نشده، توجه کسی را جلب نکرده است.

بخش دوم ماجرا که دردناک‌تر است، پدید آمدن بستر زایش گردو‌غبار در ‌کشور است. تالاب‌ها، دریاچه‌ها و آبگیر‌ها در اثر خشکسالی، کمبود بارش، از بین رفتن پوشش گیاهی، پروژه‌های کلان چون سد‌سازی و استخراج نفت و چندین و چند عامل، دست به دست هم داده‌اند تا بخش‌هایی از خاک کشورمان که می‌توانسته‌اند در کاهش گرد و غبار نقش کارآمدی داشته باشند، خود به بستری برای تولید گرد و غبار تبدیل شوند.

هورالعظیم در جنوب غربی‌ترین نقطه کشورمان، یکی از اقلیم‌های شاهکار در کاهش اثرات غبارهای وارداتی از عراق بوده که در اثر سال‌ها تلاش مخرب نهادهای ‌کشورمان، اکنون به بستری برای تولید گرد و غبار تبدیل شده تا در اثر آن و به یاری بادهایی که از بیابان‌های عربستان به سمت کشورمان می‌وزند، استان خوزستان به چنان شرایطی برسد که مرکز آن، اهوز تبدیل به یکی از آلوده‌ترین شهرهای جهان شود.

این فاجعه به مدد خشکسالی دریاچه ارومیه در شمال غربی کشور به شکلی متفاوت در حال تکرار است. آنجا گرد و غبار با ذرات نمک بر جای مانده از خشک شدن دریاچه، توفان‌های نمکی را به راه می‌اندازد که می‌تواند تخریبی متفاوت بر جای بگذارد که امیدواریم این گونه نشود.

همه و همه یعنی اگر روزگاری تنها از گردو غبار ناشی از مدیریت‌‌ رها شده زیست محیطی در عراقِ پس از فتح توسط غربی‌ها رنج می‌کشیدیم و سعی داشتیم با آموزش شیوه‌های ایرانی مقابله با بیابان‌زایی به ایشان، تا حدودی مرتفعش کنیم، امروز می‌بایست فکری به حال آسیب‌های وارد آمده به سرزمین خودمان کنیم که اینقدر زیاد شده که بیم آن می‌رود در تولید گرد و غبار به خودکفایی برسیم!

به عبارت بهتر، آلودگی ناخواسته گرد و غبار وارداتی در عراق به مدد بی‌توجهی مدیران داخلی به سلامت محیط زیست، می‌رود که جایگزین بومی قدرتمندی پیدا کند که می‌تواند به زودی زندگی جامعه ایرانی را به دشوار‌ترین دوران خود نزدیک کند؛ آلودگی هوا در اثر گرد و غبارهای وارداتی از عراق و تولید شده در داخل که به مدد صنایع آلاینده، خودروهای آلاینده، سوخت‌های نامرغوب و...، نفس بسیاری از هم‌وطنانمان را به شماره انداخته و متأسفانه در هیچ کدام از جبهه‌های مخرب اثری از بهبود در آن به چشم نمی‌خورد؛ به این دلیل ساده که هیچ کاری برای مقابله نشده تا توقع اثر مثبتی داشته باشیم.

اما هرچه از این رنج بگوییم، به قدر ذره‌ای نمی‌تواند با دیدن تصاویر مستند این اتفاق شوم برابری کند؛ با این باور می‌خواهیم شما را به دیدن مستندی ارزشمند با نام «غبار سرخ» دعوت کنیم که در گروه مستند شبکه چهار صدا و سیما تولید شده و تصاویری را در بر می‌گیرد که اگر نگوییم تکان دهنده است، باید اذعان کنیم هولناک است.