زیست بوم
در هم اندیشی زاگرس و انتقال آب عنوان شد: طرح‌های انتقال آب عامل نابودی زیست‌بوم جنگلی زاگرس است - عاقبت مدیریت استانی آب
- زيست بوم
- نمایش از شنبه, 30 آبان 1394 11:21
نرگس روحانی
کارشناس ارزیابی محیط زیست
هم اندیشی زاگرس و انتقال آب با حضور استادان دانشگاههای ایران از جمله آقای دکتر مجید مخدوم استاد دانشگاه تهران، دکتر هادی کیادلیری استاد گروه جنگل دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات و رئیس انجمن علمی جنگل بانی ایران، دکتر سید مختار هاشمی استاد دانشگاه کردستان و همکار تحقیقاتی انستیتو نیوکاسل، دکتر سروش مدبری استاد گروه زمین شناسی دانشکده علوم دانشگاه تهران، مهندس فدایی فر عضو کمیته منابع آب شرکت مهاب قدس،مهندس محمد درویش مدیر دفتر مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست در تالار انجمن ارزیابی در روز 17 آبان‌ماه 1394 برگزار شد. فرصتی بود تا فعالان و دوستداران محیط زیست ضمن بیان دغدغه های خود در مورد نگرانی های خود در مورد انتقال آب در حوزه زاگرس و اتفاقاتی که در آن حوزه می افتد با هم به بحث بنشینند.
سید مختار هاشمی رئیس کارگروه نجات بخشی چشمه‌بل، دیدگاه امنیتی به آب را عامل تشدید پدیده انتقال آب یا جنون هیدرولوژیکی در ایران دانست.
وی با بررسی برخی منابع رسانه ای از سیاستهای متناقض دولت در مدیریت منابع آب انتقاد کرد.
استاد دانشگاه کردستان افزود: رئیس جمهور اعلام می کند به هر قیمتی دریاچه ارومیه را احیاء می کند که یکی از قیمتهای احیاء دریاچه ارومیه ساخت پنج سد بر روی رودخانه های مرزی است که آب را به دریاچه ارومیه منتقل کند.
هاشمی تاکید کرد: مدیران منابع آب کشور بیشتر باید روی برنامه‌ریزی و استفاده از پتانسیل آب خاکستری برنامه‌ریزی کنند و اگرچه رسانه‌ها دعوا بر سر آب را ترویج می‌کنند اما باید از این گفتمان امنیتی برای آب بیرون آئیم و دنبال راهکاری برای حفاظت از این ثروت ملی به ویژه در زاگرس باشیم.
در ادامه دکتر مخدوم در مورد اهمیت محیط زیست در زندگی گفت: محیط زیست به ما پناه میدهد، غذا میدهد و کار و تفریح ایجاد می‌کند و اگر ان را تخریب کنیم نه تنها غذائی نداریم جائی هم برای پناه گرفتن و محلی برای تفرج و کار نخواهیم داشت. مخدوم از علت مخالفت خود با سد خرسان 3 گفت: مکان یابی سد خرسان 3 در جائی قرار داشت که محل آب گیری سد از جنس آهک اسماری است و آب تجمیع نمی‌شود و به زیر میرود درست همان اتفاقی که در مورد سد لار دارد می‌افتد تکرار می‌شود با این تفاوت که اهک اسماری زاگرس پنج برابر قابل نفوذتر از البرز است!!! همچنین اشاره به واقعیت دست اندرکاران انتقال آب سبز کوه به تالاب چغاخور کرد که نه برای تالاب چغاخور بلکه برای توسعه شرکهای صنعتی بروجرد است !!!.
سپس در مورد انتقال آب از دریای مازندران به سمنان گفت میخواهند 6000 میلیارد تومان هزینه انتقال آب از دریای مازندران به سمنان کنند نه برای کشاورزی زیرا سمنان نه تنها توان اکولوژیکی کشاورزی ندارد بلکه با تبخیر 5/2 میلی متر قادر نخواهد بود که در واقع برای توسعه شهرک های صنعتی سمنان این اتفاق می خواهد بیفتد؟؟!!
پروژه‌های انتقال آب عامل اضمحلال اکوسیستم جنگلی زاگرس است
در ادامه دکتر هادی کیادلیری رئیس انجمن جنگلبانی ایران هم اجرای پروژه های انتقال آب را عامل اضمحلال اکوسیستم جنگلی زاگرس معرفی کرد!! در ایران یک سری موسسات غیر قابل انعطاف که در تمام زمینه ها قدرت دارد با دلایل توجیهی اشتباه و ارزیابی نادرست پروژه های عمرانی را جلو می برند. وی اضافه کرد ، در طرح انتقال آب شیرین خزر به سمنان با هدف توسعه صنعت قرار است در این استان انجام شود. در آن 50 کیلومتر جنگل پهن برگ و 13 کیلومتر جنگل ارس ( طبق قانون جنگل ارس ممنوع القطع است) قطع می شود که تبعات جبران ناپذیری برای کشور خواهد بود.
وی ادامه داد در حال حاضر مدیریت غلط ، جنگل های زاگرس را به نابودی کشانده طغیان سوسک چوبخوار و آفت ذغالی ناشی از مدیریت غلط ما بوده زیرا سوسک ها از رفتگران طبیعت هستند و زمانی خود را نشان می دهند که یک میلیون هکتار از 6 میلیون هکتار بلوط زاگرس خشک شده است. وی از خشکسالی در ایران خبر داد که اکنون ، تمام یخچالهای ارتفاعات زاگرس از بالا در حال ذوب شدن و بسیاری از چشمه های زاگرس از بالا در حال خشک شدن هستند و سدی که می زنند بر روی رودی است که خشکیده و آبی ندارد.
مدیریت غلط، جنگل های زاگرس را به نابودی کشانده است
فرهادی فر مخالفت خود با انتقال پروژه های آب را اینگونه اعلام کرد که به جای توزیع درست جمعیت و استقرار صنایع در کنار منابع آب، مدیریان ،آب را به سمت جمعیت حرکت می دهند ضمن آنکه برخی استانها نظیر اصفهان که از نظر سیاسی بسیار قوی هستند صنایع زیادی را در استان خود مستقر کرده اند و امروزه به مشکل کم آبی بر خورده اند. در حالی که میتوانست اصفهان قطب اول صنعت گردشگری در جهان شود.!
و یا در قم پارک آبی می سازند در حالی که تبخیر آنچنان بالائی دارد و این نشان میدهد در ایران هیچ خط قرمزی وجود ندارد و هیچکس از مسئولین نمی پرسد چرا پروژه های ناموفق در بخش آب با صرف هزینه های زیاد ساخته شده امثال سد بار نیشابور ، سد 15 خرداد ، سد شورک که پروژه های ناموفق هستند. متاسفانه در قرن 21 هنوز آب را به صورت استانی مدیریت می کنیم و به همین دلیل همواره بر سر آب در مناطق دعوا خواهیم داشت!!
سروش مدبری آخرین سخنران بود که افتضاح ترین سد ایران را سد سیوند دانست و اشاره کرد این سد بدون مصوبه وزارت نیرو ساخته شده و هنوز هم مصوبه ای ندارد !! و پروژه بهشت اباد ( طرح انتقال آب از چهار محال بختیاری از اصفهان ) در سال 83 – 82 توسط دفتر فنی وزارت نیرو نیز رد شد و مخالفتهای زیادی در برابر ساخت آن وجود داشت.
اما فشارهای وارده از سوی پائین ترین رده های سیاسی نظیر فرماندران ، بخشداران یا نمایندگان مجلس سبب شده بسیاری از سدها خارج از هر گونه ضوابط اقتصادی و محیط زیستی در کشور ساخته شوند، همانند مخالفتهای زیادی که کارشناسان وزارت نیرو برای ساخت سدهای سیروان انجام شد زیرا گرد و غبار ناشی از ساخت این سد حتی تاجیکستان را تحت تاثیر قرار خواهد داد ! وی افزود هیچ کس از این مجری سدها نمی پرسد که چگونه قرار بود با یک پتوی رسی گنبد نمکی مخزن سد گتوند را کنترل کنددر حالیکه بدنه کارشناسی وزارت نیرو با این طرح مخالفت کرده بودند. وی تاکید کرد در واقع هیچیک از دولت ها دغدغه محیط زیستی ندارند تا زمانی که پول کافی در اختیار ندارند نظرات کارشناسی وزارت نیرو دارای اهمیت است و جلوی پروژه ها گرفته می شود اما وقتی منابع دولتی کافی بود سیاستمداران توجهی به نظرات کارشناسی نخواهند داشت!
آبان 1394
