در تمدنی که به قدر ایران دیرینه و کهنسال باشد، و در سرزمینی که چنین مکرر مورد تاختوتاز و یورش قرار گرفته است، دیدن آمیخنگی شگفتِ «امر گسسته» و «امر پیوسته» دور از انتظار نیست. باوجود این، تمدن ایرانی و مردم ایرانزمین از دیرباز در وانمودن بازیهای غریب این دو مفهوم متضاد شگفتی آفریدهاند. پیوستگی تاریخ ما، در کنار گسستگی فرهنگمان، پیوستگی قلمروی سرزمینی ما، در کنار چند پاره شدن مکرر و موقت، و پیوستگی مفهوم ایرانی بودن در کنار گسستهای رخنه کرده در تار و پود این مفهوم، همگی نمودهایی هستند که ما را به یکی از پیچیدهترین مردمان گیتی تبدیل کردهاند. امروز، در شرایطی که هر چند نباشد «تاریخی» و «تاریخساز» است، بیش از پیشنیاز به فهم این گسستها و درک آن پیوستگیها داریم. ما مردمی هستیم که از صد سال پیش به این سو، دستکم دو انقلاب مشروطه و اسلامی و جنبشی بزرگ همچون «ملی شدن صنعت نفت» را در کارنامهی خود به ثبت رساندهایم. امروز، در شرایطی آشنا و تجربهشده، بار دیگر در مرکز تاریخ نشستهایم. همچنان رویارو با پرسش بنیادین ضرورتِ تعریف «ایرانی بودن»، و همچنان در اشتیاق یافتن راهی برای نیرومندانه «ایرانی شدن». جایی که امروز بر آن ایستادهایم، شاید همان نقطهی ارشمیدسی مقدسی باشد که در آن «اکنون» به «تاریخ» تبدیل میشود.
دبیر بخش تاریخ و فرهنگ شروین وکیلی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید