ایران‌بوم

موری برتنۀ درختی لانه داشت. آوندی(1) از آن درخت، چونان جویباری از کنار آن لانه می‌گذشت و همواره بر مور، زمزمه می‌کرد.
روزی آن مور، به پی جویی برخاست و با سنگینی خود، روی به پایین نهاد. همراه آوند برفت، تا به ریشه‌های درخت رسید. همراه آن ریشه‌ها، ژرفای زمین را کاوید و با دانش بسیار به لانه بازگشت. او می‌دانست که آوند، آن همه آب و خوراک را چگونه از دل خاک بر می‌گیرد.
مور دانشمند، روزی شاهین تیز بینی را از دانش خود باخبر ساخت.
شاهین گفت: راست است، چنین می‌آورند. اما، می‌دانی به کجا می‌برند؟ و می‌دانی اگر برای آن(بردن) نبود، هرگز نمی‌آورند؟(آژیر:ناسیونالیسم چون یک علم)

خودباوری و حرکت رو به جلو در هر ملتی ریشه در هویت تاریخی و سرگذشت نیاکان آن ملت و شناخت آنان بر این سرگذشت دارد، از این روست که گذشتۀ تاریخی هر ملت عنصری سازنده در فرداهای پیش رویش است. در این بین ایران از جمله کشورهای انگشت شماریست که سرگذشتی به بلندای تاریخ و به شکوهمندی خورشید دارد پس بر ماست که با پژوهش در این تاریخ، مسیر پیش روی خود را در راه کمال برگزینیم، و این مهم ممکن نخواهد شد مگر با شناخت تاریخمان و در راستای همین هدف بوده است که «دکتر هوشنگ طالع» با پژوهش‌های چندین سالۀ خود تلاش کرده‌اند یکی از بزرگترین خلاءهای تاریخ معاصر را پر کنند.

ایشان با اشراف به تاریخ فرهنگی-سیاسی و مرزهای طبیعی و هویتی ایران دست به تالیف سلسله کتاب‌های "تاریخ تجزیه‌‌ی ایران" در شش دفتر زده‌اند،لازم به ذکر است که مرزهای فرهنگی - طبیعی ایران در طول تاریخ پهنه‌ای به گستردگی فلات ایران را در بر می گرفته و می‌گیرد، اما پیوستگی سیاسی این مرزها در پی تجاوز گستردۀ روس‌ها و همراهی خصمانۀ انگلیس‌ها با آنان به رشته جدایی‌هایی انجامید که از دوم آبان ماه 1192 تا 24اردیبهشت 1349 بخش‌های گسترده ای از شمال شرق و جنوب را از مام میهن جدا کرد.
در این راستا دفتر اول از این مجموعه به تلاش نافرجام روس‌ها و عروسک‌های خیمه شب‌بازی آن‌ها در ایران برای تجزیۀ سر سبز ایران، آذربایجان می‌پردازد.
دفتر دوم به سر سپردگی شاهانه‌ای می‌پردازد که سبب می‌شود محمدرضا پهلوی خیانتی شگرف را به نام آزادی و دموکراسی انجام داده و بخشی از خاک ایران را در واقع به اربابان آمریکایی-انگلیسی‌اش ببخشد!.
در سومین جلد از این کتاب سخن از «دل ایران‌شهر» است مرکز هشتصد سالۀ پایتختی ایران و پایگاه کردان غیوری که می‌گویند: هر کجا کرد است آنجا ایران است.
کتاب چهارم پیرامون «مرزهای خون» است مرزهایی که پس از جنگ‌های طولانی ایران و روس، پس از جان‌سپاری‌های بسیار سرداران و سربازان ایرانی سرانجام نه با قدرت روس‌ها بلکه با تزویر انگلیس‌ها بین ایران کنونی و برادران ایرانی ِ، ایران شمالی خطی به نام مرز سیاسی کشید.
دفتر پنجم به سخن از هم‌میهنان شرقی می‌پردازد کسانی که به دنبال تزویر‌های کینه‌توزانه‌ استعمار پیر پس از سال‌های جدایی از مام میهن همچنان در رنج به سر می‌برند سخن از جیحون و سیحون می‌کند.

این مجموعه در دفتر پایانی سخن از تلاش در راه وحدت می‌کند تلاشی که باید در سطح ملی و در گسترۀ دولتی انجام شود تا قفس‌های کشیده شده بین خانواده‌ی بزرگِ ایران بزرگ را که نه به خواست ملت ایران که بنا به تحمیل دولت‌های متجاوز و خونخوار کشیده شده است را از بین ببرد، اگرهم در زمان حیات ما این دیوارها فرو نریزد چه خوش است زندگی کردن با این آرمان بزرگ و تلاش در رسیدن به این آرمان بزرگ چرا که با تلاش در این دوره و با این آرمان است که آینده را از آن خود می‌کنیم چنان‌که سعدی فرموده:

کاشتند و بخوردیم و کاشیم و خورند چون بنگری همه برزگران یکدیگریم

پس چه خوش است برای فرزندانمان زمینی بارور از محصولات کاشته شده و به ثمر نشسته را به ارث بنهیم.

امید است این پژوهش گران که به وسیله‌ی انتشارات سمرقند منتشر شده است مورد توجه و مهر ایران دوستان و هم میهنانی قرار گیرد که در طول سال‌های بلند تحصیل در مدرسه خلاء «تاریخ» را خلا «علم به تاریخ را» و خلاء «توجه به تاریخ» را به وضوح حس کرده اند.
-----------------
1. لوله‌ی باریکی در ساقه‌ی گیاهان که آب و مواد غذایی را از ریشه‌ها به برگ و از برگ به اندام‌های دیگر گیاه می‌رساند- آب کش