ایرانزمین سپهری است رنگارنگ و سرزمینی است جامعِ شرایط گوناگون. شاید از اینروست که چیرگی نیروهای بیگانه بر آن چنین دشوار و ناپایدار، و پویایی درونی نیروهای محلی آن، بدینپایه پیچیده و سیال بوده است. گوناگونی هویتهای محلی و غنای ذخیرهی فرهنگی این اقلیمها در پیوند با بندِ ناف استواری که همهی ایرانیان را در زیر سقفی مشترک گرد میآورده رمزِ ماندگاری ایرانیان در فراز و نشیب رخدادهای گذشته بر این قلمروی دیرینه بوده است. زمانی سیستانیها و مردم جنوب دستِ خلیفه را از ایرانزمین کوتاه کردند و زمانی خرمدینان کوهنشین. دورانی خراسانیان پرچمدار احیای زبان و ادب ما شدند و نوبت گاه به دیلمیان و رازیها و عراقیان رسید تا پاسدار این اندوخته باشند. و در این سیر پرماجرا و گدار پرمخاطره، بیتردید ساکنان سرافرازِ مادِ باستان جایگاهی ویژه را اشغال کردهاند. مردم آذربایگانی، آن مقیمان نیمهی شمالی قلمرو ماد، از همان هنگام که در برابر اسکندر ایستادند تا همین چند نسل پیش که خاستگاه نظم مشروطه در سرزمین ما شدند همواره قطبی تعیینکننده در روندهای جاری در سرزمین ما و نقشآفرینانی شایسته در گذرگاه تاریخمان بودند. دلاورانی مانند آذرباد و بابک و ستارخان، اندیشمندانی همچون شمس تبریزی و سهروردی و عینالقضات و طباطبایی، و شاعران و دولتمردان و عارفانی که از این خطه برخاستند چندان پرشمار و چندین بلندمرتبهاند که مجموعشان تنها در عصر اسلامی تمدنی را کفایت میکند. امروز نیز مانند قرون گذشته، بسیاری به کوههای شمال غربی ایرانزمین چشم دوختهاند و میاندیشند که ارمغان بعدی مادها برای ایرانزمین چه خواهد بود؟
دبیر بخش تاریخ و فرهنگ شروین وکیلی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید