دیرزمانی است ایرانیان در انتظار دیدارِ یادمانی گرانقدر از فرهنگ کهن خود هستند؛ منشور کورشِ بزرگ که 130 سال پیش، در سرزمینی که بعدها کشور عراق نامیده شد و آن هنگام زیر سیطرهی انگلیسیها بود، پیدا و به بریتیشمیوزیوم برده شد تا در کنار دیگر آثار ایرانیِ آن موزه قرار گیرد. این استوانهی تاریخی که نخستین منشور حقوق بشر خوانده شده است شاید به تنهایی بیش از هر چیز دیگری نام ایران را با افتخار در میان جهانیان مطرح میکند. در تأیید این سخن همین بس که یکی از دو رونوشتِ آن در تالار قیمومت سازمان ملل قرار دارد. در این مدت، لوح کوروش تنها یک بار از موزهی بریتانیا خارج شد؛ آن هم برای نمایش در ایران - به مدت 10 روز در موزهی برج آزادی تهران، 1350 خورشیدی. مسؤولان بریتیشمیوزیوم در دیماه سال 1383 در جریان برگزاری نمایشگاه «امپراتوری فراموششده؛ جهان هخامنشی» اعلام کردند در برابرِ بیش از 50 شیء تاریخی که از موزهی ملی ایران امانت گرفتهاند منشور کوروش را به ما امانت میدهند. سالها گذشت ولی هواپیمای حامل منشور به ایران نیامد تا این که مسؤولان موزهی بریتانیا در تازهترین اظهارنظر، سیر رویدادها در ایران را بهانهی نفرستادن آن کردند. اما هنگامی که رییس سازمان میراث فرهنگی کشور با تعیین ضربالاجل دو ماههای آنان را به قطع کامل همکاریها تهدید کرد کوتاه آمدند و قرار گذاشتند که منشور کورش بزرگ دیماه امسال در ایران باشد تا طی چهار ماه در موزهی ملی ایران به نمایش گذاشته شود. پس، وعدهی دیدار ما، موزهی ملی ایران.