پنج شنبه, 09ام فروردين

شما اینجا هستید: رویه نخست یادگارهای فرهنگی و طبیعی سیوند به زیر آب بردن تنگــه بـلاغـی یعنی نابود سازی یادمان های تمدن ، تاریخ و فرهنگ ایران

سیوند

به زیر آب بردن تنگــه بـلاغـی یعنی نابود سازی یادمان های تمدن ، تاریخ و فرهنگ ایران

برگرفته از فر ایران

دکتر هوشنگ طالع

پس از مدت‎ها پنهان‎کاری و دست به دست کردن، آقای عماد افروغ رییس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در واکنش به گرد هم‏آیی بزرگ و چشم‎گیر انجمن‎های حمایت از آثار و یادمان‎های فرهنگی در اعتراض به آبگیری سد سیوند که به طور قطع 100 محوطه‎ی باستانی را به کام نابودی خواهد کشاند و نیز احتمال تخریب آثار باستانی را در پی دارد، گفت:

سازمان میراث ]یادمان‎های[ فرهنگی  اعلام کرد است که آبگیری‎ این سد مشکلی ندارد و آثار باستانی را تخریب نمی‎کند.

عماد افروغ در گرد هم‎آیی خبر‎نگاران افزود:

پس از آن که اختلاف‎هایی میان وزارت نیرو و سازمان میراث ]یادمان‎های[ فرهنگی، درباره‎ی آبگیری سد سیوند به وجود آمد، جلسه‎ای در کمیسیون فرهنگی ]مجلس شورای اسلامی[ تشکیل شد. در آن جلسه، پیمان نامه‎ای میان وزارت نیرو و میراث ]یادمان‎های[ فرهنگی بسته شد که بر اساس این پیمان ‎نامه، تا زمانی که میراث ]یادمان‎های[ فرهنگی اعلام نکرده است، وزارت نیرو حق آبگیری ندارد.  ( روزنامه ایران ـ 26/11/85  ص 2 )

افروغ در پاسخ به این پرسش که آیا احتمال زد و بند میان وزارت نیرو و سازمان میراث ]یادمان‎های[ فرهنگی وجود ندارد، گفت:

این یک بحث دیگری است. باید با سند و مدرک حرف بزنیم. چنین مدارکی به ما ارایه نشده است ... اگر انجمن‎های علاقمند به بحث میراث ]یادمان‎های[ فرهنگی، ادعایی مستند و روشن و معتبر دارند، ارایه دهند تا ما بر حسب وظیفه در جلسه‎‎ی دیگر، بررسی و مانع دیگر ایجاد کنیم.

در این که در تنگه‎ی بلاغی ، 100 محوطه‎ی باستانی وکهن وجود دارد که انجام کاوش در آن‎ها ، می‎تواند بسیاری از راز‎های پنهان مانده‎ی تاریخ میهن‎مان را آشکار کند، هیچ شکی وجود ندارد.

این که سازمان میراث ]یادمان‎های[ فرهنگی ، توان پایداری برابر وزارت نیرو، با آن همه شرکت‎های وابسته ثروتمند، بودجه‎ی عظیم و نفوذ زیاد را ندارد، مساله‎ روشنی است که نیاز زیادی به «مستند» و ... ندارد.

این تنگه از نظر تاریخی، برای کشور بسیار ارزشمند است و چنان که گفته شد دارای 100 محوطه‎ی کاوش نشده‎ی تاریخی است و برخلاف‎ شایعه‎هایی که می‎افکنند، « خم خانه» و « شراب خانه» هم نیستند؟!

هیچ فرد، نهاد و سازمانی حق ندارد که کم‎ترین خدشه‎ای بر تاریخ و فرهنگ این ملت وارد کند.

اگر سخن بر سر هزینه‎هایی است ک صرف ساختن این سد شده است، با وجودی که اشتباه یا عمد از سوی دستگاه‎های مسئول بوده، ایرانیان آماده‎اند که هزینه‎های آن را بر پایه‎ی برآورد یک گروه حسابرسی غیردولتی و مستقل، بپردازند.

مدیر و سردبیران دیدار‎گاه‎های آذرپادگان، فر ایران و کاربرد، آماده‎اند تا مبلغ 20 میلیون ریال برای این کار بپردازند. بدون تردید مردم ایران آماده‎اند که حتا چند برابر آن پول را بپردازند و آثار و یادمان‎های فرهنگی ملی خود را نگاهداری کنند. اما آیا مدیران وزارت نیرو روا می‌دانند که این پول‎ را از مردم بگیرند؟!  یعنی
« مال مردم را به خود مردم بفروشند.»

از سوی دیگر، سخن از کشیدن خط آهن از اصفهان به شیراز است که بسیار گام ارزنده‎ای است. اما خدای نکرده کسانی نخواهند به این بهانه، به تخت جمشید و نقش رستم و ... کم‎ترین آزاری برسانند. ملت ایران، اجازه‎ی این کار نخواهد داد.

مردم ایران، هنوز کودتاگران 28 امرداد 1332 و نیز تجزیه‎کنندگان بحرین ( فروردین 1349) را لعن و نفرین می‎کنند. آن گروه از صاحبان قدرت که در مورد این سد حق تصمیم‌گیری  دارند،کاری نکنند که مورد لعن و نفرین نسل حاضر و آیندگان قرار گیرند.

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

در همین زمینه