ایران‌بوم

بر اساس برآورد سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد(فائو) ارزش یک درخت 100 ساله قریب به 200 هزار دلار است، اما ذغالگیران برای به جیب زدن 15 هزار تومان چند اصله درخت را می‌سوزانند و این گونه بلوط از نبود نظارت می‌سوزد.

جنگل‌های زاگرس بیش از شش سال ‌است که با زوال تدریجی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و هر روز بر شدت آسیب آن‌ها افزوده می‎شود. این پدیده حدود یک‌میلیون و 131 هزار و 220 هکتار از وسعت شش میلیون هکتاری جنگل‌های زاگرس را در برگرفته است، علاوه براینکه اینکه تنش‌های محیطی بلوط زاگرس را تهدید می‌کند تبر به دستانی هستند که به خاطر منافع خود و کسب سودی از این درختان اقدام به قطع‌شان می‌کنند.

در منطقه زردلان واقع در شمال ایلام در میان حوزه‌های استحفاظی ایلام و کرمانشاه جنگل‌های زاگرس به دست سودجویان در حال پاک‌تراشی است و این اراضی جنگلی را تغییر کاربری داده و تبدیل به اراضی کشاورزی کرده‌اند. همچنین با قطع این درختان آن را از طریق کوره‌های سنتی به ذغال برای سوخت تبدیل می‌کنند و به قیمتی ارزان‌تر از ارزش واقعی یک درخت بلوط به فروش می‌رسد.

بر اساس برآورد سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو) ارزش یک درخت 100 ساله قریب به 200 هزار دلار است، اما هر گونی(بسته) ذغال در این مناطق متوسط 15 هزار تومان به فروش می‌رسد، البته ‌این مبلغ برای این سودجویان پول خوبی است.

نکته تأمل‌برانگیز این که تقریباً نظارت دقیق و واکنشی بازدارنده ‌از سوی مسئولان منابع طبیعی بر این مناطق صورت نمی‌گیرد و به واسطه قرار گرفتن این منطقه در مرز دو استان ایلام و کرمانشاه، اداره منابع طبیعی و آبخیزداری این دو استان نظارتی جدی ندارند و از ‌پیگیری آن طفره ‌می‌روند.

بررسی تصاویر ماهواره‌ای و سنجش‌ازدور نشان می‌دهد که از تراکم جنگل‌های منطقه زردلان در چند سال اخیر به شدت کاسته شده و دیگر جنگل‌های این منطقه آن انبوهی که سال‌های پیش داشت را به خود نمی‌بیند.

حفاظت از جنگل‌های زاگرس علاوه بر اهتمام جدی مردم منطقه برای نگهداری این موهبت الهی نظارت بیشتر مسئولان را می‌طلبد و این موضوع به خوبی در تفاهم‌نامه استانداران ناحیه رویشی زاگرس که با حضور رییس سازمان جنگل‌ها و 12 استاندار ناحیه رویشی زاگرس دیده می‌شود و اجرای دقیق مفاد آن یعنی چوب حراج نزدن به زینت زاگرس