ایران‌بوم

«درود و ستایش تو برای آمدن لشکر توران با سپه سالاری« ارجاسب» ا ‌ست که سپاه به ایران کشیده و اکنون بخت ایرانیان تیــــره گردیده است، لهــــراسب و هم? موبدان یزدان شناس کشته شده اند.

ارجاسپ دست با خون جوانان وسپاهیـان می شوید. برادرانِ تو را به خاک و خون کشیده، همای خردمند و به آفرید، اسیر ترکـــان شده‌ پیاده و دوان‌دوان ، آنها را به توران می برنـــد . تخت شاهنشهی سرنگون افتاده، گشتاسپ و سپاه ایران در دلِ کوه مانده‌و سپاه توران گرداگرد آنان ایستاده‌اند. تا چنـــد باید از مهر و دین دوری کردن؟ سی و هشت برادر روی خاک داری.»

بـه او گفت جاماسپ که ای پهلوان

پـــدر از جهــــان تیره دارد روان

اسفندیار پاسخ گفت: «چندین برادر نامدار بودند و من در بند، همه در آرامش و شادی بودند، من در رنج و مستمند.»

جاماسب پاسخ گفت: «چنین مگو - فرشیدورد - همیشه در داغ و درد تو بود، با تو به رزم و بزم بود، اکنون همه نفرین و درد بر گُرَزم است، و او کجاست؟ در خاک و خون افتاده است.»

اسفنــــدیار که این خبــــر شنید، بندها را به زور و قدرت پهلــــوانی پاره کرد. یـــزدان پاک را نیایش گفت و سوگند خـــورد انتـــقام آنان را بگیرد. پس از آن سوار بر اسب همراه جاماسب به سوی پدر تاخت برداشت.و از راه مخفی وارد کوه شد.

پدر که دل پرداغ داشت ، روی پسر را بوسید و گفت: از کرده پشیمانم اکنون پذیرفتم که پادشاهی و تخت کشور را به تو بسپارم.

پـــذیـــرفتـــم از کــردگار جهان

شنـــاسنـــدة آشکـــار و نهــــان

که چون من شوم شاد و پیروز بخت

سپـــارم تــو را کشور و تاج تخت