ایران‌بوم

چرخه معیوب صنایع دستی، استادکاران را یکی پس از دیگری بیکار می کند

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ گروه صنایع دستی ـ درحالی کشو‌رهای درحال توسعه نظیر هند، مالزی، چین با دراختیارگرفتن نبض بازارهای جهانی و با حفظ ویژگی سنتی و تکنیک های تازه به تولید هنر-صنعت ایرانی می‌پردازند که صنایع دستی ایران با عدم اطلاع رسانی ابزار و تکنیک های جدید توسط کارشناسان و نبود تعامل دانش آموختگان با کارگاه ها و صنعتگران باعث شده این هنر- صنعت اصیل  حکم یتیمی را پیدا کند که هم‌اکنون بی سرپرست رها شده است.     

به گزارش CHN؛ درحال حاضر جدای از بحث حمایت دولتی که نبود آن برای صنایع دستی بسیار مسئله برانگیز است بخش دیگر مربوط به مراکز دانشگاهی و پژوهشگاه‌های صنایع‌دستی است. وارادات تکنولوژی‌های نو و تکنیک‌ها و ابزار‌های جدید فقدانی است که دیگر کشور‌های درحال توسعه از جمله چین،مالزی، هند با بهره‌گیری از آن عرصه را برای بازارهای جهانی تنگ کرده‌اند. این درحالی است که استادان و دانش آموختگان صنایع دستی با ورود به کارگاه‌ها و تعامل با صنعتگران  می‌توانند مباحث روز را به اطلاع صاحبان مشاغل و حتی مسئولین برسانند.اتفاقی که هم اکنون به ندرت دیده می‌شود.


محمدرضا حسن‌نژاد مدرس دانشگاه هنر اصفهان مشکل عمده قشرآکادمیک و تحصیلکرده رشته صنایع‌دستی را کاملا پایه ای عنوان کرد و افزود: رشته صنایع‌دستی هنوز جایگاه اش را در دانشگاه‌ها نیز پیدا نکرده است و غالب دانشجویان این رشته صرفا به این دلیل که دردانشگاه ورود پیدا کنند صنایع‌دستی را انتخاب می‌کنند. همچنین مدیریت و برنامه ریزی دانشگاه‌ها در این رشته بسیارضعیف است به طوری که واحدهای درسی بسیار فشرده است.

وی ادامه داد: رشته قلمزنی در دانشگاه یک ترم درنظر گرفته شده که تنها 4 ساعت در هفته به آن پرداخته می‌شود که کافی نیست. این درحالی است که یکسری از استادان از فناوری روز دانشی ندارند و آموزش نمی‌دهند. به طوری که همه این سلسله مراتب دست به دست هم می‌دهند تا دانشجو سطحی پرورش پیدا کند و بعد از مدتی آن را رها کرده و اصلا نیازی به تعامل و ارتباط با صنعتگران و اطلاع رسانی به مسئولین نداشته باشد.

مهدی خانکه عضو هیات علمی دانشگاه و کارشناس ارشد با تاکید براینکه تعامل و ارتباط دوسویه قشرصنعتگر و دانش آموختگان صنایع‌دستی تا زمانیکه پشتوانه ای در جامعه نباشد، تحقق آن میسرنیست، گفت:صنایع دستی به عنوان یک هنر فراگیر نیازمند حمایت دولت است. این دولت است که باید برای تولیداتی با حجم انبوه راهکار ارائه دهد و درحجم عظیمی سرمایه گذاری کند. به عنوان مثال، زنان خانه دار که حجم بالای نیروی کار را تشکیل می‌دهند زیرنظرکارشناسان و اساتید ترغیب به تولید و فعالیت شوند.

وی افزود:فرآیند تولید در ایران با کشورهای غربی متفاوت است بنابراین با ایجاد بیمه و حمایت‌های اولیه برای صنعتگر و ایجاد انگیزه برای کارشناس می‌توان این  این ارتباط را برقرار کرد. ضمن اینکه صنایع دستی باید جنبه کاربردی اش را ازدست ندهد چراکه درابتدا به ساکن جز ملزومات زندگی بشر بوده ماندگار شد درحالیکه امروزه یک فرآیند هنری محسوب شده و به دلیل افت کاربرد با افت تولید و کیفیت مواجه شده است. بسیاری از رشته‌ها از قبیل سفال، مینیاتور و خوشنویسی به همین علت دچار افول شده‌اند.

در صنایع دستی به اندازه خودروسازی سرمایه گذاری می‌شد دنیا را فتح می‌کردیم
درحال حاضر صنایع دستی مدیران و برنامه ریزان، صنایع دستی  را از منظر درآمد ملی و ارزش افزوده نگاه نمی‌کنند. مدیران و متولیان نه توان سیاستگذاری و حل مسائل و مشکلات اولیه صنعتگران را دارند و نه حاضرند از پشت میز‌ها بلند شده و با تعامل با کارشناسان زبده، اقتصاددانان و دعوت از سرمایه گذاران بازار سرخورده صنایع دستی را از رکود و رخوت خارج کنند. پژوهشگران و دانش آموختگان نیز با روگرداندن و گوشه نشینی اختیار کردن از اطلاع رسانی تکنیک‌های تازه جهان و به روزرسانی این هنر-صنعت خودداری می‌کنند.

مهدی خانکه مدرس دانشگاه دراینباره گفت: جامعه ای که زیربنای اقتصاد آن دولتی و سرمایه داری است در این شرایط نمی توان حوزه صنایع‌دستی را مستثنا کرد. فرآیند تولید در ایران با کشورهای غربی متفاوت است. این هنر-صنعت درشرایط فعلی برای زنده ماندن وادامه بقا نیازمند حمایت دولت است. اگر دولت در صنایع دستی به اندازه خودروسازی سرمایه‌گذاری می کرد الان دنیا را فتح می کردیم.

• < قبلی
• بعدی >